ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

ទាំងនោះ​ ​ទទួលពាក្យ​នាយ​ឈ្មួញ​រទេះ​នោះ​ថា​ ​អើ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​ហើយក៏​ចោល​ស្មៅ​ ​ឧស​ ​ទឹក​ចាស់​ចេញ​ ​ហើយ​នាំគ្នីគ្នា​បររទេះ​ ​ដែល​មាន​បន្ទុក​ស្រាល​ៗ​ ​ទៅ​។​ ​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​មិនបាន​ឃើញ​ស្មៅ​ ​ឧស​ ​ឬ​ទឹក​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ជាដំបូង​ផង​ ​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ជា​គំរប់​ពីរ​ផង​។​ ​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ទីបី​ផង​។​ ​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ទី៤ផង​។​ ​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ទី៥ផង​។​ ​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ទី៦ផង​។​ ​មិនបាន​ឃើញ​ស្មៅ​ ​ឧស​ ​ឬ​ទឹក​ក្នុង​ដំណាក់​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​ទី៧ផង​ ​ហើយក៏​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ទាំងអស់គ្នា​។​ ​ពួក​មនុស្ស​ ​ឬ​ពួក​សត្វ​ចិញ្ចឹម​ ​ក៏​មាន​ច្រើន​ក្នុង​ឈ្មួញ​រទេះ​នោះ​។​ ​បុរស​មាន​សម្បុរ​ខ្មៅ​នោះ​ ​គឺជា​យក្ស​ ​ជា​អមនុស្ស​(​១​)​ ​ក៏​ស៊ី​ពួក​មនុស្ស​ ​និង​សត្វ​ចិញ្ចឹម​ទាំងអស់​នោះ​ ​នៅសល់​តែ​ឆ្អឹង​ទទេ​ប៉ុណ្ណោះ​ឯង​។​ ​កាលណា​នាយ​ឈ្មួញ​រទេះ​ទី២​ ​បានដឹង​ថា​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​នោះ​ ​ចេញទៅ​យូរថ្ងៃ​ហើយ​ ​ក៏​ផ្ទុក​ស្មៅ​ ​ឧស​ ​ទឹកជា​ច្រើន​ ​នាំគ្នា​បររទេះ​ចេញទៅ​ទៀត​។​ ​លុះ​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ​នោះ​ ​បរ​ទៅ​អស់​ពីរបី​ថ្ងៃ​ ​ក៏បាន​ឃើញ​បុរស​មាន​សម្បុរ​ខ្មៅ​ ​មាន​ភ្នែក​ក្រហម​ ​ចង​បាច់​កូនសរ​
​(​១​)​ ​អមនុស្ស​ ​ប្រែថា​ ​សត្វ​មានខ្លួន​មិន​ដូចជា​មនុស្ស​ ​ឬថា​ ​មិនមែន​ជា​មនុស្ស​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636816328650160253
ទៅកាន់ទំព័រ៖