ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

បា​យា​សិរា​ជញ្ញៈ​នេះ​ ​ហៅ​ពេញជា​មនុស្ស​ខ្លៅ​ ​មិន​វាងវៃ​ ​ប្រកាន់​តែ​សេចក្តី​ខុស​ ​ដូច្នេះ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​ប្រកាន់ទិដ្ឋិ​នោះ​វិញ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ក្រោធ​ខ្លះ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​ប្រកាន់ទិដ្ឋិ​នោះ​វិញ​ ​ដោយ​សេចក្តី​លុបគុណ​ខ្លះ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​ប្រកាន់ទិដ្ឋិ​នោះ​វិញ​ ​ដោយ​ការ​ប្រឡង​វាសនា​ខ្លះ​។​
 [​១៦៥​]​ ​ថ្វាយព្រះពរ​រា​ជញ្ញៈ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​អាត្មាភាព​នឹង​ធ្វើ​សេចក្តី​ឧបមា​ ​ថ្វាយ​មហា​បពិត្រ​ ​ពួក​វិញ្ញូ​បុរស​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​តែង​យល់​សេចក្តី​នៃ​ភាសិត​ ​ដោយ​ឧបមា​បាន​។​ ​បពិត្រ​រា​ជញ្ញៈ​ ​កាលពី​ព្រេងនាយ​មក​ ​មាន​បុរស​មួយ​នាក់​នៅក្នុង​ជនបទ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ ​បាន​បបួល​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ថា​ ​នែ​សំឡាញ់​ ​មក​ ​យើង​នឹង​ទៅកាន់​ជនបទ​នោះ​ ​ក្រែង​ជួនជា​យើង​បានទ្រព្យ​បន្តិចបន្តួច​ ​ក្នុង​ជនបទ​នោះ​។​ ​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ ​បាន​ទទួលពាក្យ​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ថា​ ​អើ​សំឡាញ់​។​ ​បុរស​ទាំងពីរ​នាក់​នោះ​ ​បាន​ចូល​តម្រង់​ទៅកាន់​ស្រុក​មួយ​ ​ដែលគេ​បោះបង់ចោល​ ​នៅក្នុង​ជនបទ​នោះ​ ​ក៏បាន​ឃើញ​សម្បក​ធ្មៃ​ជាច្រើន​ ​ដែលគេ​ចោល​ក្នុង​ទីនោះ​។​ ​លុះ​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ឃើញ​ហើយ​ ​ក៏​ប្រាប់​បុរស​ជា​សំឡាញ់​ថា​ ​នែ​សំឡាញ់​ ​សម្បក​ធ្មៃ​ជាច្រើន​នេះ​ ​គេ​ចោល​ហើយ​ ​នែ​សំឡាញ់​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​ចូរ​ឯង​ចង​សម្បក​ធ្មៃ​មួយ​បាច់​ ​ឯ​អញ​ក៏​ចង​សម្បក​ធ្មៃ​មួយ​បាច់​ដែរ​ ​យើង​ទាំងពីរ​នាក់​ ​នឹង​នាំ​យក​
ថយ | ទំព័រទី ៣៦៦ | បន្ទាប់
ID: 636816331380106397
ទៅកាន់ទំព័រ៖