ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

នោះ​ ​ក៏បាន​នូវ​សេចក្តី​រីករាយ​ចិត្ត​ដ៏​លើសលុប​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ក្សត្រ​ជា​ស្តេច​ដែល​បាន​មុទ្ធាភិសេក​ហើយ​ ​អភិសេក​ហើយ​ថ្មី​ៗ​ ​ដោយ​រាជសម្បត្តិ​ ​ព្រះរាជា​នោះ​ ​តែង​បាន​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ដ៏​លើសលុប​ ​ព្រះរាជា​នោះ​ ​តែង​បាន​នូវ​សេចក្តី​រីករាយ​ព្រះទ័យ​ដ៏​លើសលុប​ ​ដោយ​រាជសម្បត្តិ​ ​មាន​ឧបមា​ដូចម្តេច​មិញ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សន​ង្កុ​មារ​ព្រហ្ម​ ​គង់​លើ​បល្លង្ក​របស់​ទេវតា​ណា​ ​ទេវតា​នោះ​ ​ក៏បាន​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ដ៏​លើសលុប​ ​ទេវតា​នោះ​ ​ក៏បាន​នូវ​សេចក្តី​រីករាយ​ចិត្ត​ដ៏​លើសលុប​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ដូច្នោះ​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ ​សន​ង្កុ​មារ​ព្រហ្ម​ ​ដឹង​នូវ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​របស់​ពួក​ទេវតា​ ​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ហើយ​ ​ក៏​អនុមោទនា​ដោយ​គាថា​ទាំងនេះ​ ​ហើយក៏​បាត់​ទៅ​
​[​៥៥​]​ ​អើហ្ន៎​ ​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ព្រមទាំង​ព្រះឥន្ទ្រ​ ​រមែង​រីករាយ​ ​នមស្ការ​ ​ចំពោះ​ព្រះ​តថាគត​ផង​ ​ចំពោះ​ព្រះធម៌​ជា​ធម៌​ដ៏​ល្អ​ផង​។​ ​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ ​បានឃើញ​ពួក​ទេវ​តា​ថ្មី​ៗ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៨ | បន្ទាប់
ID: 636816202344085959
ទៅកាន់ទំព័រ៖