ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

នេះ​ ​ប្រស្នា​នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​អ្នក​ឃើញ​នូវ​កាល​ដ៏​វែង​ ​បាន​ព្យាករ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ហើយ​ ​មួយទៀត​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​បាន​ទាំង​ដក​នូវ​សរ​ ​គឺ​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​និង​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់​ ​ពី​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ចេញ​បាន​ហើយ​។​ ​បពិត្រ​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​មហា​បពិត្រ​ ​ធ្លាប់​យក​ប្រស្នា​នេះ​ទៅ​សួរ​ចំពោះ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ដទៃ​ដែរ​ឬទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ធ្លាប់​នាំ​យក​ប្រស្នា​នេះ​ ​ទៅ​សួរ​ចំពោះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ដទៃ​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​ចុះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​បាន​ព្យាករ​ថ្វាយ​មហា​បពិត្រ​ ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​ ​បើ​មហា​បពិត្រ​ ​មិន​ទើសទាល់​ព្រះទ័យ​ទេ​ ​សូម​មហា​បពិត្រ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​មើល​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ក្តី​ ​បុគ្គល​ដែល​មាន​រូបប្រហែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ក្តី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីណា​ ​ទីនោះ​មិន​ទើសទាល់​ចិត្ត​ ​នៃ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ឡើយ​។​ ​បពិត្រ​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​សូម​មហា​បពិត្រ​ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​មើល​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​សំគាល់​ក្នុង​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ណា​ថា​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ ​ជា​អ្នក​នៅក្នុង​អរញ្ញ​ប្រទេស​ ​មាន​សេនាសនៈ​ដ៏​ស្ងាត់​ ​ដូច្នេះ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​ចូល​ទៅ​រក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ហើយ​សួរ​នូវ​ប្រស្នា​ទាំងនេះ​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​លុះ
ថយ | ទំព័រទី ២៣៣ | បន្ទាប់
ID: 636816279381442243
ទៅកាន់ទំព័រ៖