ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

លោក​ដទៃ​មាន​ ​ពួក​សត្វ​ជា​ឱប​បា​តិកៈ​មាន​ ​ផលវិបាក​របស់​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​សត្វ​ធ្វើល្អ​ ​ធ្វើ​អាក្រក់​មាន​ ​ដោយហេតុនេះ​ ​ព្រោះថា​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ ​ជា​បុគ្គល​ ​គឺ​យើង​គួរ​ជឿ​ ​គួរ​ទទួល​ស្តាប់​ពាក្យ​បាន​ ​ហេតុ​ណា​ដែល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ទាំងឡាយ​ ​បានឃើញ​ហើយ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​នឹង​ទុកដូចជា​យើង​បានឃើញ​ ​ដោយខ្លួនឯង​ដែរ​ ​ពួក​មិត្រ​អាមាត្យ​ទាំងនោះ​ ​ទទួល​តប​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ថា​ ​ករុណាវិសេស​ ​ហើយ​មិនឃើញ​ត្រឡប់​មក​ប្រាប់​ ​ទាំង​មិន​បញ្ជូន​បំរើ​មក​ឡើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះ​កស្សប​ដ៏​ចំរើន​ ​បរិយាយ​នេះឯង​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ខ្ញុំ​ ​មានគំនិត​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​លោក​ដទៃ​មិន​មាន​ ​ពួក​សត្វ​ជា​ឱប​បា​តិកៈ​មិន​មាន​ ​ផលវិបាក​របស់​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​សត្វ​ធ្វើល្អ​ ​ធ្វើ​អាក្រក់​មិន​មាន​ ​ដោយហេតុនេះ​។​
 [​១៤៤​]​ ​ថ្វាយព្រះពរ​រា​ជញ្ញៈ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​អាត្មាភាព​នឹង​ធ្វើ​សេចក្តី​ឧបមា​ ​ថ្វាយ​មហា​បពិត្រ​ ​(​ដ្បិត​)​ ​ពួក​បុរស​ខ្លះ​ ​ជា​អ្នកចេះដឹង​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​គង់​យល់​សេចក្តី​នៃ​ភាសិត​ ​ដោយ​ពាក្យឧបមា​បាន​ ​បពិត្រ​រា​ជញ្ញៈ​ ​ប្រៀប​ដូច​បុរស​លិច​ចុះ​ ​ព្រមទាំង​ក្បាល​ ​ទៅ​ក្នុង​រណ្តៅ​លាមក​ ​គ្រានោះ​ ​មហា​បពិត្រ​ ​បាន​ត្រាស់​បង្គាប់​រាជបុរស​ទាំងឡាយ​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​ចូរ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ស្រង់​បុរស​នោះ​ ​អំពី​រណ្តៅ​លាមក​នោះ​ឡើង​ ​រាជបុរស​ទាំងនោះ​ ​ទទួល​ព្រះ​ឱង្ការ​ ​របស់​មហា​បពិត្រ​ថា​ ​កុរ​ណា​វិសេស​
ថយ | ទំព័រទី ៣១៩ | បន្ទាប់
ID: 636816317376415431
ទៅកាន់ទំព័រ៖