ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៨

កិលេស​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ដឹងសព្វ​ ​មានស្មារតី​កំចាត់​បង់​នូវ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ក្នុង​លោក​បាន​។​ ​ពិចារណា​នូវ​វេទនា​ ​ក្នុង​វេទនា​ទាំងឡាយ​ជាប្រក្រតី​។​ ​ពិចារណា​នូវ​ចិត្ត​ ​ក្នុងចិត្ត​ជាប្រក្រតី​។​ ​ពិចារណា​នូវ​ធម៌​ ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ជាប្រក្រតី​ ​មាន​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​នូវ​កិលេស​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ដឹងសព្វ​ ​មានស្មារតី​កំចាត់​បង់​នូវ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​ក្នុង​លោក​បាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ហៅថា​ ​ភិក្ខុ​មានខ្លួន​ជាទី​ពឹង​ ​មានខ្លួន​ជាទី​ពំនាក់​ ​មិន​មាន​របស់​ដទៃ​ ​ជាទី​ពឹង​ពំនាក់​ ​មានធម៌​ជាទី​ពឹង​ ​មានធម៌​ជាទី​ពំនាក់​ ​មិន​មាន​របស់​ដទៃ​ ​ជាទី​ពឹង​ពំនាក់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​ក្នុង​គោចរ​ជា​វិស័យ​ ​ដែល​មាន​មក​អំពី​បិតា​របស់​ខ្លួន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ប្រព្រឹត្ត​ ​ក្នុង​គោចរ​ជា​វិស័យ​ ​ដែល​មាន​មក​អំពី​បិតា​របស់​ខ្លួន​(​១​)​ ​មារ​(​២​)​ ​ក៏​មិនបាន​នូវ​ចន្លោះ​ ​មិនបាន​នូវ​អារម្មណ៍​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុណ្យ​នេះ​ ​រមែង​ចំរើន​ឡើង​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សមាទាន​ ​នូវ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​។
​(​១​)​ ​ជា​ដំណែល​របស់​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ជា​បិតា​នៃ​ពុទ្ធបរិស័ទ​។​ ​(​២​)​ ​អដ្ឋកថា​ ​សំដៅយក​តែ​ទេវបុត្តមារ​ ​និង​កិលេស​មារ​ប៉ុណ្ណេះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១១៦ | បន្ទាប់
ID: 636817172528267320
ទៅកាន់ទំព័រ៖