ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៨

 [​៩៦​]​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ចុន្ទ​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​ ​រមែង​មាន​យ៉ាងហ្នឹង​ឯង​ ​ព្រោះតែ​បុគ្គល​ពោល​ ​នូវ​ធម្មវិន័យ​មិនល្អ​ ​ប្រកាស​ទុក​មិនល្អ​ ​មិនមែន​ជា​និយ្យានិកធម៌​ ​មិនមែន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ជា​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​បុគ្គល​មិនបាន​ត្រាស់​ដឹងខ្លួន​ឯង​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ប្រកាស​ទុក​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ចុន្ទ​ ​បើ​សាស្តា​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ត្រាស់​ដឹងខ្លួន​ឯង​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ទាំង​ធម៌​សោត​ ​ក៏​សាស្តា​នោះ​ ​សំដែង​មិនល្អ​ ​ប្រកាស​ទុក​មិនល្អ​ ​មិនមែន​ជា​និយ្យានិកធម៌​ ​មិនមែន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ជា​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​បុគ្គល​មិនបាន​ត្រាស់​ដឹងខ្លួន​ឯង​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ប្រកាស​ទុក​ហើយ​ ​តែ​សាវ័ក​ ​មិនមែន​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​ធម៌​ ​សមគួរ​តាម​ធម៌​ ​មិនមែន​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​កោតក្រែង​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​សមគួរ​តាម​ធម៌​ ​ក្នុង​ធម៌​នោះ​ ​រមែង​ប្រព្រឹត្ត​គេច​ចេញ​ ​ចាក​ធម៌​នោះ​ថែមទៀត​ ​សាវ័ក​នោះ​ ​គួរ​គេ​សរសើរ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ជា​លាភ​របស់​អ្នកនោះ​ហើយ​ ​អ្នកនោះ​ឈ្មោះថា​ ​បាន​ល្អ​ហើយ​ ​ព្រោះ​សាស្តា​របស់​អ្នក​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ត្រាស់​ដឹងខ្លួន​ឯង​ដោយ​ប្រពៃ​ទេ​ ​ទាំង​ធម៌​សោត​ ​ក៏​សាស្តា​នោះ​ ​បាន​សំដែង​មិនល្អ​ ​ប្រកាស​ទុក​មិនល្អ​ ​មិនមែន​ជា​និយ្យានិកធម៌​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ជា​ធម៌​ ​ដែល​បុគ្គល​
ថយ | ទំព័រទី ២៤០ | បន្ទាប់
ID: 636817245602736940
ទៅកាន់ទំព័រ៖