ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៨
[១១៦] ម្នាលចុន្ទ ហេតុជាទីតាំងរមែងមានយ៉ាងនេះ គឺពួកបរិព្វាជក ជាអន្យតិរ្ថិយ សមបីជានិយាយ យ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោ ផលប៉ុន្មានយ៉ាង អានិសង្សប៉ុន្មានយ៉ាង រមែងប្រាកដ ដល់បុគ្គលអ្នកប្រកបរឿយៗ នូវសុខល្លិកានុយោគទាំង៤យ៉ាងនេះ។ ម្នាលចុន្ទ ពួកបរិព្វាជក ជាអន្យតិរ្ថិយ និយាយយ៉ាងនេះ អ្នកទាំងឡាយ ត្រូវនិយាយ យ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោ ផល៤យ៉ាង អានិសង្ស៤យ៉ាង រមែងប្រាកដ ដល់ពួកបុគ្គល អ្នកប្រកបរឿយៗ នូវសុខល្លិកានុយោគទាំង៤ យ៉ាងនេះឯង។ ផល និងអានិសង្ស ទាំង៤យ៉ាង ដូចម្តេចខ្លះ។ ម្នាលអាវុសោ ភិក្ខុក្នុងធម្មវិន័យនេះ ជាសោតាបន្នបុគ្គល មានកិរិយាមិនធ្លាក់ចុះជាធម្មតា ជាបុគ្គលទៀងទាត់ មានសេចក្តីត្រាស់ដឹង ប្រព្រឹត្តទៅខាងមុខ ព្រោះអស់ទៅ នៃសំយោជនៈទាំង៣នេះ ជាផលទី១ ជាអានិសង្សទី១។ ម្នាលអាវុសោ មួយទៀត ភិក្ខុជាសកទាគមិបុគ្គល ព្រោះអស់ទៅ នៃសំយោជនៈ ទាំង៣ ទាំងស្រាលស្តើងចាករាគៈ ទោសៈ និងមោហៈ មកកាន់លោកនេះម្តងទៀត រមែងធ្វើនូវទីបំផុត នៃទុក្ខបាន នេះជាផលទី២ ជាអានិសង្សទី២។ ម្នាលអាវុសោ មួយទៀត ភិក្ខុបានកំណើត
ID: 636817254329206066
ទៅកាន់ទំព័រ៖