ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៨

តាក់តែង​លោក​ ​ជាចម្បង​ជាង​សត្វលោក​ ​ជា​អ្នកចាត់ចែង​(​១​)​ ​លោក​ ​ជា​អ្នកស្ទាត់ជំនាញ​ ​ជា​បិតា​របស់​ពួកភូត​ ​និង​ភព្យៈ​(​២​)​ ​សត្វ​ទាំងនេះ​ ​សុទ្ធតែ​អាត្មាអញ​តាក់តែង​ហើយ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ព្រោះថា​ ​អាត្មាអញ​ ​មានគំនិត​ក្នុង​កាលពីដើម​មក​ដូច្នេះ​ថា​ ​ធ្វើ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​ឲ្យបាន​ពួក​សត្វ​ឯទៀត​ ​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​ព្រហ្ម​នេះ​ផង​ ​ពួក​សត្វ​ទាំងនេះ​ ​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​ព្រហ្ម​ ​ត្រូវ​តាម​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​របស់​អាត្មាអញ​ដូច្នោះឯង​។​ ​ពួក​សត្វ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ដែល​មក​កើតជា​ខាងក្រោយ​ ​សត្វ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ព្រហ្ម​ដ៏​ចំរើន​នេះ​ ​ជាម​ហា​ព្រហ្ម​ ​គ្រប​សង្កត់​នូវ​សត្វ​ឯ​ទៀ​តៗ​បាន​ ​សត្វ​ឯ​ទៀ​តៗ​ ​មិន​អាច​គ្រប​សង្កត់​លើ​បាន​ ​ជា​អ្នក​ឃើញ​ហេតុ​សព្វគ្រប់​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​ជន​ទាំងពួង​ ​ឲ្យ​លុះ​នៅក្នុង​អំណាច​ខ្លួន​ ​ជា​ឥស្សរៈ​ក្នុង​លោក​ ​ជា​អ្នកសាង​លោក​ ​តាក់តែង​លោក​ ​ជាចម្បង​ជាង​សត្វលោក​ ​ជា​អ្នកចាត់ចែង​លោក​ ​ជា​អ្នកស្ទាត់ជំនាញ​ ​ជា​បិតា​របស់​ពួកភូត​ ​និង​ភព្យៈ​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​គឺ​ព្រហ្ម​ដ៏​ចំរើន​នេះឯង​បាន​តាក់តែង​ហើយ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ដូចម្តេច​។​ ​ព្រោះថា​ ​យើង​បានឃើញ​ព្រហ្ម​នេះ​ ​មក​កើត​ក្នុង​ទីនេះ​មុន​ ​ចំណែកយើង​ ​មក​កើត​ខាងក្រោយ​ទេ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បណ្តា​សត្វ​ទាំងនោះ​ ​សត្វ​ណា​ ​បាន​ទៅ​កើតមុន​គេ​ ​សត្វ​នោះ​ឯង​ ​មាន​អាយុវែង​
​(​១​)​ ​ជា​អ្នក​ចែករំលែក​សត្វលោក​ ​ឲ្យ​ឈ្មោះថា​ក្សត្រ​ ​ព្រាហ្មណ៍​ ​វេស្សៈ​ ​សុទ្ទៈ​ ​ជាដើម​។​ ​(​២​)​ ​សត្វ​ដែល​ប្រសូត​ចេញ​មក​ហើយ​ ​ហៅថា​ ​ភូត​ ​សត្វ​ដែល​នៅក្នុង​ស្រោម​ស៊ុត​ ​ឬនៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ ​ហៅ​ថា​ភព្យៈ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636817155230397938
ទៅកាន់ទំព័រ៖