ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៨

ប្រមាណ​មិនបាន​ ​ជា​ចិត្ត​ឥតមាន​ចងពៀរ​ ​ឥតមាន​ព្យាបាទ​ ​ផ្សាយ​ទៅកាន់​សត្វលោក​ទាំងអស់​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ប្រៀបផ្ទឹម​ខ្លួន​ ​ឲ្យ​ស្មើនឹង​សត្វ​ទាំងអស់​ ​ក្នុង​ទិស​ទាំងពួង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ ​(​ជាហេតុ​ឲ្យ​ចំរើន​)​ ​ភោគៈ​របស់​ភិក្ខុ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​អ្វី​ ​(​ជាហេតុ​ឲ្យ​ចំរើន​)​ ​កំឡាំង​របស់​ភិក្ខុ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ ​បាន​ធ្វើ​ជាក់ច្បាស់​ ​ដោយខ្លួនឯង​ ​នូវ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ ​និង​បញ្ញា​វិមុត្តិ​ ​ដែល​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​នេះ​ ​ហើយ​សម្រាក​សម្រាន្ត​ ​ដោយ​ឥរិយាបថ​ទាំង៤​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ ​(​ជាហេតុ​ឲ្យ​ចំរើន​)​ ​កំឡាំង​របស់​ភិក្ខុ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ពិចារណាមើល​ ​មិនឃើញ​កំឡាំង​ដទៃ​ ​សូម្បីតែ​កំឡាំង១​ ​ដែល​បុគ្គល​គ្រប​សង្កត់​បាន​ដោយ​ក្រ​ ​ឲ្យ​ដូចជា​កំឡាំង​នៃ​មារ​នេះ​ឡើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុណ្យ​នេះ​ ​តែង​ចំរើន​ឡើង​យ៉ាងនេះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សមាទាន​ ​នូវ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​ ​នូវ​ព្រះ​សូត្រ​នេះ​ចប់ហើយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ ​រីករាយ​ ​ចំពោះ​ភាសិត​របស់​ព្រះមានព្រះភាគ​។​

​ចប់​ ​ចក្កវត្តិ​សូត្រ​ ​ទី៣​។

ថយ | ទំព័រទី ១៦០ | បន្ទាប់
ID: 636817217056004160
ទៅកាន់ទំព័រ៖