ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

មិនបាន​ឲ្យ​តណ្ហា​គ្រប​សង្កត់​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​ឃើញ​ទោស​ ​ជាប្រក្រតី​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​ជា​គ្រឿងរ​លាស់​ចេញ​ ​ហើយ​បរិភោគ​ ​មិន​លើកតម្កើង​ខ្លួនឯង​ ​មិន​បង្អាប់​អ្នកដទៃ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​សន្តោស​ ​ដោយ​សេនាសនៈ​ណា​នីមួយ​នោះ​ឯង​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ណា​ ​ជា​អ្នក​ឈ្លាសវៃ​ ​ជា​បុគ្គល​មិន​ខ្ជិលច្រអូស​ ​មានសម្បជញ្ញៈ​ ​មានសតិ​តាំងនៅ​មាំ​ ​ក្នុង​សេចក្តី​សន្តោស​នោះ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នេះឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ហៅថា​ ​អ្នក​ឋិតនៅ​ក្នុង​អរិយវង្ស​ ​ជា​ច្បាប់​ទំ​លាប់​ចាស់១​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​មួយវិញទៀត​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកមាន​ការ​លះកិលេស​ទាំងពួង​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ជា​អ្នក​ត្រេកអរ​ហើយ​ក្នុង​ការ​លះ​ ​មានការ​ចំរើន​(​១​)​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ជា​អ្នក​ត្រេកអរ​ហើយ​ក្នុង​ការ​ចំរើន​ ​មិន​លើកតម្កើង​ខ្លួនឯង​ ​មិន​បង្អាប់​អ្នកដទៃ​ ​ព្រោះតែ​ខ្លួន​មានការ​លះ​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ជា​អ្នក​ត្រេកអរ​ហើយ​ក្នុង​ការ​លះ​ ​មានការ​ចំរើន​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ត្រេកអរ​ហើយ​ ​ក្នុង​ការ​ចំរើន​នោះ​ឯង​ ​មួយវិញទៀត​ ​ភិក្ខុ​ណា​ ​ជា​អ្នក​ឈ្លាសវៃ​ ​ជា​បុគ្គល​មិន​ខ្ជិលច្រអូស​ ​មានសម្បជញ្ញៈ​ ​មានសតិ​តាំងនៅ​មាំ​ ​ក្នុង​ការ​ត្រេកអរ​នោះ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នេះឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ហៅថា​ ​អ្នក​ឋិតនៅ​ក្នុង​អរិយវង្ស​ ​ជា​ច្បាប់​ទំ​លាប់​ចាស់១​។​
​(​១​)​ ​ចំរើន​គុណធម៌​ ​មា​ននេ​ក្ខម្ម​ជាដើម​ ​មាន​អរហត្តមគ្គ​ជាទីបំផុត​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636818953287814906
ទៅកាន់ទំព័រ៖