ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

 [​១០៩​]​ ​ការ​ព្យាយាម​ជា​គ្រឿង​តំ​កល់៤យ៉ាង​ ​គឺ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​សេចក្តី​សង្រួម១​ ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​លះ១​ ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​ចំរើន១​ ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​រក្សា​រឿយ​ៗ១​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ការ​ព្យាយាម​ ​ក្នុង​សេចក្តី​សង្រួម​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ឃើញ​រូប​ដោយ​ចក្ខុ​ ​ហើយ​មិន​កាន់​យក​នូវ​និមិត្ត​ ​មិន​កាន់​យក​នូវ​អនុព្យញ្ជនៈ​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ដ៏​លាមក​ ​គឺ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​គប្បី​ជាប់​តាម​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​សង្រួម​ចក្ខុន្ទ្រិយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​មិន​សង្រួម​ចក្ខុន្ទ្រិយ​ណា​ ​ប្រតិបត្តិ​ដើម្បី​សង្រួម​នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ​នោះ​ ​រក្សា​នូវ​ចក្ខុន្ទ្រិយ​ ​ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ក្នុង​ចក្ខុន្ទ្រិយ​។​ ​ឮ​សំឡេង​ដោយ​ត្រចៀក​។​ ​ធុំក្លិន​ដោយ​ច្រមុះ​។​ ​ទទួល​រស​ដោយ​អណ្តាត​។​ ​ពាល់ត្រូវ​សម្ផស្ស​ ​ដោយ​កាយ​។​ ​ដឹង​ធម្មារម្មណ៍​ដោយចិត្ត​ ​ហើយ​មិន​កាន់​យក​នូវ​និមិត្ត​ ​មិន​កាន់​យក​នូវ​អនុព្យញ្ជនៈ​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ដ៏​លាមក​ ​គឺ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​គប្បី​ជាប់​តាម​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​សង្រួម​មនិន្ទ្រិយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​មិន​សង្រួម​មនិន្ទ្រិយ​ណា​ ​ប្រតិបត្តិ​ដើម្បី​សង្រួម​នូវ​មនិន្ទ្រិយ​នោះ​ ​រក្សា​នូវ​មនិន្ទ្រិយ​ ​ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ក្នុង​មនិន្ទ្រិយ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ហៅថា​ ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​សេចក្តី​សង្រួម​។
ថយ | ទំព័រទី ១៥៧ | បន្ទាប់
ID: 636818953573581251
ទៅកាន់ទំព័រ៖