ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

ព្រះ​តថាគត​ ​ពោល​តែ​ពាក្យ​ល្អ​ ​ជា​ពាក្យ​ធ្វើ​សេចក្តី​មិន​វិវាទ​ ​ឲ្យ​ចំរើន​ ​និង​ពាក្យ​ផ្សះផ្សា​ជន​ដែល​បែកបាក់​គ្នា​ហើយ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​បន្ទោបង់​នូវ​ជំលោះ​របស់​ជន​ ​ទាំង​ធ្វើឲ្យ​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​តែង​រីករាយ​ ​ត្រេកអរ​ ​មួយអន្លើដោយ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​ទៅ​សោយ​ផលវិបាក​ ​ក្នុង​សុគតិ​ ​រីករាយ​ក្នុង​សុគតិ​នោះ​ ​លុះ​ច្យុត​ចាក​ឋានសួគ៌​ ​(​មក​កើត​)​ ​ក្នុង​មនុស្សលោក​នេះ​ ​ក៏​មាន​ធ្មេញ​ជិតស្និទ្ធ​ ​និង​មាន​ធ្មេញ៤០គត់​ ​ប្រតិស្ឋាន​ដោយ​ល្អ​ ​នៅក្នុង​មាត់​។​ ​បើ​ព្រះ​តថាគត​នៅ​ ​(​គ្រប់គ្រង​គេហដ្ឋាន​)​ ​នឹង​បាន​ជា​ក្សត្រិយ៍​ ​គ្រប់គ្រង​ផែនដី​ ​មាន​បរិស័ទ​មិន​បែកបាក់​គ្នា​ឡើយ​ ​ទោះបីជា​សមណៈ​ ​ក៏​ជា​អ្នក​ឥតមាន​ធូលី​ ​ឥតមាន​មន្ទិល​ ​គឺ​រាគាទិក្កិលេស​ឡើយ​ ​ជា​អ្នកមាន​បរិស័ទ​ ​តាម​ចោមរោម​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ឡើយ​។​ ​