ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

ជា​អ្នក​និយាយ​តែ​ពាក្យ​ដែល​ឥត​ទោស​ ​ពាក្យ​ដែល​ជា​សុខ​ដល់​ត្រចៀក​គេ​ ​គួរឲ្យ​ស្រឡាញ់​ ​គួរឲ្យ​តាំង​ទុក​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ជា​សំដី​អ្នកក្រុង​ ​ទាំង​ជាទីស្រឡាញ់​នៃ​ជន​ច្រើន​ ​ជាទី​ពេញចិត្ត​នៃ​ជន​ច្រើន​។​ ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ព្រោះ​បាន​ធ្វើ​ ​សន្សំ​ ​កសាង​នូវ​កុសលកម្ម​នោះ​។​បេ​។​ ​លុះ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ច្យុត​ចាក​ឋានសួគ៌​នោះ​ ​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​មនុស្ស​នេះ​ ​ក៏បាន​នូវ​ ​មហាបុរិសលក្ខណៈ​ ​ទាំងពីរ​នេះ​ ​គឺជា​អ្នកមាន​អណ្តាត​វែង១​ ​មាន​សូរសព្ទ​សំឡេង​ក្រាងក្រអៅ​ ​ដូចជា​សំឡេង​ព្រហ្ម​ ​កាលបើ​បញ្ចេញវាចា​ ​លាន់ឮ​ពីរោះ​ ​ដូចជា​សំឡេង​សត្វ​ករវិក១​។​ ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ប្រកបដោយ​លក្ខណៈ​ទាំងពីរ​នោះ​ ​បើ​នៅ​គ្រប់គ្រង​គេហដ្ឋាន​ ​នឹង​បាន​ជា​ស្តេច​ចក្រពត្តិ​។​បេ​។​ ​កាលបើ​បាន​ជា​ស្តេច​ហើយ​ ​តើ​នឹង​បាន​របស់​អ្វី​ ​គឺ​នឹង​បាន​ជា​អ្នកមាន​វាចា​គួរឲ្យ​អ្នកផង​កាន់​តាម​ ​គឺ​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​គហបតី​ ​អ្នក​និគម​ ​អ្នកជនបទ​ ​ពួក​ស្មៀន​ ​ពួក​មហាមាត្រ​ ​សេនា​មាន​អង្គ៤​ ​អ្នករក្សា​ទ្វារ​ ​អាមាត្យ​ ​បរិស័ទ​ ​ស្តេច​ចំណុះ​ ​អ្នកមាន​ភោគ​សម្បត្តិ​ ​និង​ព្រះរាជ​កុមារ​ ​តែង​កាន់​តាម​ពាក្យ​ ​របស់​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​កាលបើ​នៅជា​ស្តេច​ ​នឹង​បាន​របស់​នេះឯង​។​បេ​។​ ​កាលបើ​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​ត្រាស់​ជា​ព្រះពុទ្ធ​ ​នឹង​បាន​របស់​អ្វី​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636818895600105358
ទៅកាន់ទំព័រ៖