ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

 [​១៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាល​ព្រះ​តថាគត​ ​(​អាស្រ័យ​)​ ​នូវ​ជាតិ​ពីមុន​ ​ភព​ពីមុន​ ​លំនៅ​ពីមុន​ ​កើតជា​មនុស្ស​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​ជា​អ្នក​បាន​បង្ហាញ​នូវ​សិល្បសាស្ត្រ​ ​(​ថោកទាប​ ​និង​សិល្បសាស្ត្រ​ឧត្តម​)​ផង​ ​នូវ​វិជ្ជា​ ​(​ច្រើនប្រការ​ ​មាន​វិជ្ជា​ស្តោះ​ពស់​ជាដើម​)​ផង​ ​នូវ​ចរណៈ​ ​គឺ​សីល៥​ ​សីល៨​ ​ឬ​សីល១០​ ​ឬ​បាតិមោក្ខ​សំវរ​សីល​ផង​ ​នូវ​ការងារ​ផង​ ​ដោយ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ ​ដោយ​តាំងចិត្ត​ថា​ ​ធ្វើ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​ពួក​ជន​នេះ​ ​បាន​ចេះដឹង​ឆាប់​ ​បាន​ទទួល​សេចក្តី​ប្រតិបត្តិ​ឆាប់​ ​កុំ​ឲ្យ​លំបាក​អស់កាលជាយូរអង្វែង​ឡើយ​។​ ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ព្រោះ​បាន​ធ្វើ​ ​សន្សំ​នូវ​កុសលកម្ម​នោះ​។​បេ​។​ ​លុះ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ច្យុត​ចាក​ឋានសួគ៌​នោះ​ ​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​មនុស្ស​នេះ​ ​ក៏បាន​នូវ​ ​មហាបុរិសលក្ខណៈ​ ​នេះ​ ​គឺជា​អ្នកមាន​ស្មង​រៀវ​មូល​ត្រសូល​ ​ស្រដៀងនឹង​ស្មង​សត្វ​ទ្រាយ​។​ ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ប្រកប​ហើយដោយ​លក្ខណៈ​នោះ​ ​បើ​នៅ​គ្រប់គ្រង​គេហដ្ឋាន​ ​នឹង​បាន​ជា​ស្តេច​ចក្រពត្តិ​។​បេ​។​ ​កាលបើ​ព្រះ​តថាគត​នៅ​សោយរាជ្យ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥ | បន្ទាប់
ID: 636818885207810952
ទៅកាន់ទំព័រ៖