ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

​[​៣៨​]​ ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​មិនបាន​ពោល​ពាក្យ​អាក្រក់​ក្រៃលែង​ ​ដែល​ជា​ពាក្យ​ជេរ​ ​ជា​ពាក្យ​បង្កហេតុ​ឲ្យ​ទាស់ទែងគ្នា​ ​បៀតបៀន​គ្នា​ ​ពាក្យ​ដែល​ធ្វើឲ្យ​ឈឺចិត្ត​ ​ពាក្យជា​គ្រឿង​មើលងាយ​ ​នូវ​ជន​ច្រើន​ឡើយ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ពោល​តែ​ពាក្យ​ផ្អែមល្ហែម​ ​ទន់ភ្លន់​ ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​។​ ​ព្រះ​តថាគត​នោះ​ ​ពោល​តែ​ពាក្យ​ ​ដែល​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ពេញចិត្ត​ ​គួ​រដម្កល់​ទុក​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សុខ​ ​ដល់​ត្រចៀក​ ​(​របស់​មនុស្ស​ដែល​បាន​ស្តាប់​)​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​សោយ​ផល​នៃ​បុណ្យ​ ​ក្នុង​ឋានសួគ៌​ ​បាន​សោយ​ផល​នៃ​អំពើ​សុចរិត