ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៩

តែង​នមស្ការ​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​ជា​គោតម​គោត្រ​ ​ព្រះអង្គ​ជា​ប្រយោជន៍​ ​ដល់​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ទ្រង់​បរិបូណ៌​ដោយ​វិជ្ជា​ ​និង​ចរណៈ​ ​ទ្រង់​ប្រសើរ​ដោយ​គុណ​ ​ព្រះអង្គ​ឥតមាន​សេចក្តី​ព្រឺ​ស្ញើប​។​
​[​៨១​]​ ​ព្រះអាទិត្យ​ ​មាន​រស្មី​ដ៏​ក្លៀវក្លា​ ​រះ​ឡើង​អំពី​ទិស​ណា​ ​មាន​មណ្ឌល​ធំ​ ​(​ក្នុង​ទីនោះ​)​ ​កាល​ព្រះអាទិត្យ​រះ​ឡើង​ហើយ​ ​រាត្រី​ក៏​បាត់​ទៅ​។​ ​មួយទៀត​ ​កាល​ព្រះអាទិត្យ​រះ​ឡើង​ហើយ​ ​មហាជន​ ​នាំគ្នា​ហៅថា​ថ្ងៃ​ ​សូម្បី​អន្លង់​ទឹក​ ​ក្នុង​ទី​ដែល​ព្រះអាទិត្យ​រះ​ឡើង​នោះ​ ​ជាស​មុទ្រ​ដ៏​ជ្រៅ​ ​មាន​ទឹកហូរ​ទៅ​ ​(​ពី​ទី​ផ្សេង​ៗ​)​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សម្គាល់​នូវ​អន្លង់​ទឹក​នោះ​ ​ត្រង់កន្លែង​ដែល​ព្រះអាទិត្យ​រះ​ឡើង​នោះ​ ​ថា​ជាស​មុទ្រ​ ​មាន​ទឹកហូរ​ទៅ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ស្តេច​ជាធំ​ ​ដ៏​ទ្រង់​យស​ ​ទ្រង់​រក្សា​ទិស​ណា​ ​មហាជន​ ​តែង​ហៅ​ទិស​នោះ​ ​ថា​បុរិម​ទិស​ ​អំពី​ភ្នំ​សិនេរុ​នោះ​ ​ទ្រង់​ជា​អធិបតី​ ​លើ​គន្ធព្វ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ព្រះ​