ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០២

ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ផង​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​ផង​។​បេ​។​ ​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ផង​ ​ខ្ញុំ​បានឮ​ផង​។​បេ​។​ ​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ផង​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​ផង​ ​ខ្ញុំ​បានឮ​ផង​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​កូន​នៃ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​សក្យ​បុត្ត​ ​ឧបោសថកម្ម​ក្តី​ ​បវារណា​កម្ម​ក្តី​ ​សង្ឃកម្ម​ក្តី​ ​ជាមួយនឹង​អ្នកឯង​គ្មាន​ទេ​ ​(​ភិក្ខុ​ចោទ​គេ​ដូច្នេះ​)​ ​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃា​ទិ​សេ​សគ្រប់ៗ​ម៉ាត់​។​
 [​២៥៤​]​ ​ភិក្ខុ​កាល​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ ​តែ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​នោះ​មិនឃើញ​ ​បើ​ ​(​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​)​ ​ប្រើ​បុគ្គល​ដទៃ​ឲ្យ​ចោទ​ភិក្ខុ​ដែល​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​នោះ​ថា​ ​អ្នកឯង​ខ្ញុំ​ឃើញ​ហើយ​ ​អ្នកឯង​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​កូនចៅ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​សក្យ​បុត្ត​ ​ឧបោសថកម្ម​ក្តី​ ​បវារណា​កម្ម​ក្តី​ ​សង្ឃកម្ម​ក្តី​ ​ជាមួយនឹង​អ្នកឯង​គ្មាន​ទេ​ ​(​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​គេ​ដូច្នេះ​)​ ​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃា​ទិ​សេ​សគ្រប់ៗ​ម៉ាត់​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​មិនបាន​ឮ​ ​បើ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ប្រើ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ឲ្យ​ចោទ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​អ្នកឯង​ខ្ញុំ​បានឮ​ថា​ ​អ្នកឯង​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​។​បេ​។​ ​(​ភិក្ខុ​ចោទ​គេ​ដូច្នេះ​)​ ​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃា​ទិ​សេ​សគ្រប់ៗ​ម៉ាត់​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​មិនបាន​រង្កៀស​ ​បើ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ប្រើ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ឲ្យ​ចោទ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​អ្នកឯង​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ថា​ ​អ្នកឯង​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​។​បេ​។​ ​(​ភិក្ខុ​ចោទ​គេ​ដូច្នេះ​)​ ​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃា​ទិ​សេ​សគ្រប់ៗ​ម៉ាត់​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦២ | បន្ទាប់
ID: 636780006918696127
ទៅកាន់ទំព័រ៖