ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

បិដក ភាគ ២០ - ទំព័រទី ២០៧

​(​១​)​ ​លះបង់​នូវ​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចៈ​ ​ដោយធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​ដោយ​ឧបាយ​នៃ​ប្រាជ្ញា​ ​ក្នុង​ធម៌​ដែល​ជា​គ្រឿង​រម្ងាប់ចិត្ត​។​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​លះបង់​ដោយ​ធម៌៦យ៉ាងគឺ​ ​ពហុស្សុត​តា​ ​ភាពជា​អ្នក​ស្តាប់​ច្រើន១​ ​បរិ​បុច្ឆ​ក​តា​ ​ភាពជា​អ្នក​សាកសួរ​ច្រើន១​ ​វិ​នយេ​បក​ត​ញ្ញុ​តា​ ​ភាពជា​អ្នកដឹង​ ​ក្នុង​វិន័យ១​ ​វុឌ្ឍ​សេ​វិ​តា​ ​ភាពជា​អ្នក​សេព​បុគ្គល​ដែល​ចម្រើន១​ ​កល្យាណមិត្ត​តា​ ​ភាពជា​អ្នក​សេពគប់​តែ​កល្យាណមិត្ត១​ ​សប្បាយ​កថា​ ​ពោល​ ​ឬ​ស្តាប់​ពាក្យជា​ទី​សប្បាយ១​។​ ​(​២​)​ ​ឧទ្ធច្ចៈ​កើត​តទៅទៀត​មិនបាន​ ​ដោយ​អរហត្តមគ្គ​ ​ឯ​កុក្កុ​ច្ចៈ​កើត​តទៅទៀត​មិនបាន​ ​ដោយ​អនាគាមិមគ្គ​។​ ​(​៣​)​ ​ហេតុ​ដែល​វិចិកិច្ឆា​កើត​ ​គឺ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​មិន​ដោយ​ឧបាយ​នៃ​ប្រាជ្ញា​ ​ក្នុង​ធម៌​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​សេចក្តី​សង្ស័យ​។​ ​អដ្ឋកថា​។​

ថយ | ទំព័រទី ២០៧ | បន្ទាប់