ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

សេចក្តី​ទុក្ខ​ណាមួយ​ ​ពាល់ត្រូវ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​បរិទេវៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ដូចម្តេច​ហៅថា​ ​ទុក្ខៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​លំបាក​កាយ​ ​សេចក្តី​មិន​សប្បាយ​កាយ​ ​សេចក្តី​លំបាក​ ​ដែល​កើតអំពី​កា​យស​ម្ផ័ស្ស​ ​ការ​ទទួលរង​សេចក្តី​មិន​ស្រួល​ណា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ទុក្ខៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ដូចម្តេច​ហៅថា​ ​ទោ​មនស្សៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​លំបាក​ក្នុងចិត្ត​ ​សេចក្តី​មិន​សប្បាយ​ក្នុងចិត្ត​ ​សេចក្តី​លំបាក​ ​ដែល​កើតអំពី​មនោ​សម្ផ័​ស្ស​ ​ការ​សោយអារម្មណ៍​មិន​ស្រួល​ណា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ទោ​មនស្សៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ដូចម្តេច​ហៅថា​ ​ឧបា​យា​សៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​តានតឹង​ក្នុងចិត្ត​ ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​ ​ភាវៈ​នៃ​សេចក្តី​តានតឹង​ក្នុងចិត្ត​ ​ភាវៈ​នៃ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​ណា​ ​របស់​សត្វ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​វិនាស​ណាមួយ​ ​ដែល​សេចក្តី​ទុក្ខ​ណាមួយ​ពាល់ត្រូវ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ឧបាយាស​ ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ដូចម្តេច​ហៅថា​ ​អ​ប្បិ​យេ​ហិ​សម្បយោគ​ទុក្ខ​ ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ២២២ | បន្ទាប់
ID: 636821397835045010
ទៅកាន់ទំព័រ៖