ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

ចាក​តណ្ហា​ ​ទីបំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​មិនមែន​ជា​របស់​បុគ្គល​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​តណ្ហា​ទេ​។​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ត្រូវ​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ទីបំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​ជា​របស់​បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ឧបាទាន​ ​ឬ​ជា​របស់​បុគ្គល​មិន​មាន​ឧបាទាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​ជា​អន្យតិរ្ថិយ​ ​កាល​ព្យាករ​ដោយ​ត្រឹមត្រូវ​ ​គប្បី​ព្យាករ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ទីបំផុត​ ​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​ជា​របស់​បុគ្គល​មិន​មាន​ឧបាទាន​ ​ទីបំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​មិនមែន​ជា​របស់​បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ឧបាទាន​ទេ​។​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ត្រូវ​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ទីបំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​ជា​របស់​បណ្ឌិត​ ​ឬ​ជា​របស់​បុគ្គល​មិនមែន​ជា​បណ្ឌិត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​ជា​អន្យតិរ្ថិយ​ ​កាល​ព្យាករ​ដោយ​ត្រឹមត្រូវ​ ​គប្បី​ព្យាករ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ទីបំផុត​ ​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​ជា​របស់​បណ្ឌិត​ ​ទីបំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​មិនមែន​ជា​របស់​បុគ្គល​ ​ដែល​មិនមែន​ជា​បណ្ឌិត​ទេ​។​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ត្រូវ​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ទីបំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​ជា​របស់​បុគ្គល​ដែល​នៅ​មាន​ត្រេកអរ​ ​នៅ​មាន​ក្រោធ​ ​ឬ​ជា​របស់​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​មាន​ត្រេកអរ​ ​និង​មិន​មាន​ក្រោធ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​ជា​អន្យតិរ្ថិយ​ ​កាលដែល​ព្យាករ​ដោយ​ត្រឹមត្រូវ​ ​គប្បី​ព្យាករ​យ៉ាងនេះ​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ២៤៧ | បន្ទាប់
ID: 636821405012555540
ទៅកាន់ទំព័រ៖