ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០
តថាគត ជាអ្នកមានតបៈដ៏ក្រៃលែង បើនិយាយពីអ្នកសៅហ្មង តថាគត ជាអ្នកសៅហ្មងដ៏ក្រៃលែង បើនិយាយពីអ្នកមានសេចក្តីខ្ពើមបាប តថាគត ជាអ្នកមានសេចក្តីខ្ពើមបាបដ៏ក្រៃលែង បើនិយាយពីអ្នកស្ងប់ស្ងាត់ តថាគត ជាអ្នកស្ងប់ស្ងាត់ដ៏ក្រៃលែង។
[១៧៨] ម្នាលសារីបុត្ត ការមានតបៈរបស់តថាគត ក្នុងព្រហ្មចរិយៈ ប្រកបដោយអង្គ៤នោះដូច្នេះ គឺតថាគតជាអ្នកអាក្រាត លះបង់មារយាទល្អ
(១) ប្រព្រឹត្តហត្ថាវលេខនបតិបត្តិ
(២) ជាអ្នកកាន់វត្តមិនចូលមក (ទទួលភត្ត) ដែលគេនិមន្តថា លោកដ៏ចំរើន ចូរចូលមក មិនរង់ចាំតាមគេនិមន្តថា លោកដ៏ចំរើន សូមរង់ចាំសិន មិនត្រេកអរនឹងចង្ហាន់ ដែលកាន់យកមកមុន មិនត្រេកអរនឹងចង្ហាន់ ដែលគេប្រាប់ថាធ្វើ ចំពោះខ្លួន មិនត្រេកអរនឹងចង្ហាន់ ដែលគេនិមន្ត
(៣) ។ តថាគតនោះ មិនទទួលចង្ហាន់ ដែលគេកំពុងដោះដួសអំពីឆ្នាំង មិនទទួលចង្ហាន់ អំពីមាត់កញ្ជើ មិនទទួលចង្ហាន់ ដែលគេឲ្យត្រង់ចន្លោះធរណី មិនទទួលចង្ហាន់ ដែលគេឲ្យត្រង់ចន្លោះត្បាល់ មិនទទួលចង្ហាន់ដែលគេឲ្យត្រង់ចន្លោះអង្រែ មិនទទួល
(១) ឈរបន្ទោបង់ឧច្ចារៈ បស្សាវៈ និងឈរបរិភោគ។ (២) បរិភោគភោជនលិទ្ធដៃ និងយកម្រាមដៃកិតលាមក ព្រោះសំគាល់កំណាត់ឈើ ថាជាសត្វ។ (៣) និមន្តថាសូមចូលទៅកាន់ត្រកូល ឬផ្លូវ ឬស្រុកឯណោះ។
ID: 636821419102501439
ទៅកាន់ទំព័រ៖