ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

 [​១៩៦​]​ ​ព្រះ​មានជោគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​អន្យតិរ្ថិយ​សួរ​យ៉ាងនេះ​ ​ពួក​អ្នក​ ​ត្រូវ​សួរ​យ៉ាងនេះ​វិញ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​អ្វី​ជា​តំ​រេ​ក​របស់​កាម​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​ទោស​ ​របស់​កាម​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​គ្រឿងរ​លាស់​ចេញ​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​តំ​រេ​ក​របស់​រូប​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​ទោស​ ​របស់​រូប​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​គ្រឿងរ​លាស់​ចេញ​ ​នូវ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​តំ​រេ​ក​របស់​វេទនា​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​ទោស​ ​របស់​វេទនា​ទាំងឡាយ​ ​អ្វី​ជា​គ្រឿងរ​លាស់​ចេញ​ ​នូវ​វេទនា​ទាំងឡាយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​អន្យតិរ្ថិយ​ ​កាលបើ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​សួរ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​មុខ​ជា​មិន​អាច​នឹង​ដោះស្រាយ​រួច​ផង​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្តជា​យ៉ាង​ក្រៃពេក​ផង​។​ ​ចុះ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ថា​ ​(​ប្រស្នា​នោះ​)​ ​មិនមែន​ជា​វិស័យ​ ​(​របស់​ខ្លួន​)​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​នឹង​ញុំាង​ចិត្ត​ឲ្យ​ត្រេកអរ​ ​ដោយ​វេយ្យាករណ៍​ ​នៃ​បញ្ហា​នេះ​បាន​ ​តថាគត​ ​ពិចារណា​រក​បុគ្គល​នោះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ព្រមទាំង​ទេវលោក​ ​មារ​លោក​ ​ព្រហ្មលោក​ ​ក្នុង​ពពួកសត្វ​ ​ព្រមទាំង​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​ទាំង​មនុស្សជា​សម្មតិទេព​ ​និង​មនុស្ស​ដ៏​សេស​ ​មិនឃើញ​មាន​ឡើយ​ ​វៀរលែងតែ​តថាគត​ ​ឬ​សាវ័ក​របស់​តថាគត​ ​ឬក៏​បុគ្គល​ដែល​បាន​ស្តាប់​អំពី​សាសនា​នេះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣១៣ | បន្ទាប់
ID: 636821468733570173
ទៅកាន់ទំព័រ៖