ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ស្ទើ​នឹង​ស្លាប់​ខ្លះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ជា​ទោស​ ​របស់​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​បុគ្គល​គប្បី​ឃើញ​ទាន់ភ្នែក​ ​ជា​គំនរ​នៃ​ទុក្ខ​ ​មាន​កាម​ជាហេតុ​ ​មាន​កាម​ជា​គ្រឿង​ប្រគល់ឲ្យ​នូវ​ផល​ ​មាន​កាម​ជា​គ្រឿង​ផ្តួចផ្តើម​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​កាម​ទាំងឡាយ​មែនពិត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​ព្រោះតែ​មាន​កាម​ជាហេតុ​ ​មាន​កាម​ជា​គ្រឿង​ប្រគល់ឲ្យ​នូវ​ផល​ ​មាន​កាម​ជា​គ្រឿង​ផ្តួចផ្តើម​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​បាន​ជា​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​កាន់​នូវ​ដាវ​ ​និង​ខែល​ ​កាន់​ធ្នូ​ ​សៀត​បំពង់ព្រួញ​ ​ចូល​ទៅកាន់​សង្គ្រាម​ ​ដែល​កើតជា​ក្បួនទ័ព​ ​មក​ទាំងសងខាង​ ​កាលដែល​គេ​បាញ់​ព្រួញ​មក​ក្តី​ ​កាលដែល​គេ​ពួយលំពែង​មក​ក្តី​ ​កាលដែល​គេ​ងាដាវ​ឡើង​ក្តី​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​បាញ់​គ្នា​ដោយ​ព្រួញ​ខ្លះ​ ​ចាក់​គ្នា​ដោយ​លំពែង​ខ្លះ​ ​កាប់​ក្បាល​គ្នា​ដោយ​ដាវ​ខ្លះ​ ​ក្នុង​សង្គ្រាម​នោះ​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​ខ្លះ​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ស្ទើ​នឹង​ស្លាប់​ខ្លះ​ ​ក្នុង​សង្គ្រាម​នោះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ជា​ទោស​ ​របស់​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​បុគ្គល​គប្បី​ឃើញ​ទាន់ភ្នែក​ ​ជា​គំនរ​នៃ​ទុក្ខ​ ​មាន​កាម​ជាហេតុ​ ​មាន​កាម​ជា​គ្រឿង​ប្រគល់ឲ្យ​នូវ​ផល
ថយ | ទំព័រទី ៣១៨ | បន្ទាប់
ID: 636821470199234005
ទៅកាន់ទំព័រ៖