ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

បិដក ភាគ ២០ - ទំព័រទី ៣២១

(​១​)​ ​អដ្ឋកថា​ ​ថា​អំពើ​ដែលគេ​ឆូត​ស្បែក​ពី​ត្រឹម​ ​ក​ ​រហូតដល់​កជើង​ ​ហើយ​យក​ខ្សែចង​ស្បែក​នោះ​ទាញ​ពន្លាត់​ចេញ​ ​រួច​ឲ្យ​អ្នកទោស​នោះ​ ​ជាន់​ផ្ទាំង​ស្បែក​ឲ្យ​ទាល់តែ​ដួល​ខ្លួន​ចុះទៅ​។​ ​(​២​)​ ​អំពើ​ដែលគេ​ឆូត​ស្បែក​តាំងពី​ត្រឹម​ក​ ​ទុក​ត្រឹម​ចង្កេះ​ ​ឆូត​ពី​ចង្កេះ​ ​មក​ទុក​ត្រឹម​កជើង​ ​ឲ្យ​ស្បែក​ខាងលើ​មក​គ្រប​សរីរៈ​ខាងក្រោម​ ​ដូចជា​ស្លៀកសំពត់​សម្បកឈើ​។​ ​(​៣​)​ ​អំពើ​ដែលគេ​ដាក់​កង​ដែក​ត្រង់​ដុំដៃ​ទាំងពីរ​ ​និង​ជង្គង់​ទាំងពីរ​ ​ហើយ​លើកដាក់​លើ​ដែក​អណ្តោត​ទាំង៤​ ​មាន​សណ្ឋាន​ដូចជា​ជើង​ទ្រាយ​ ​អ្នកទោស​នោះ​ ​ក៏​ឋិតនៅ​លើ​ដែក​ទាំង៤​ ​ដែលគេ​បោះ​ជាប់នឹង​ផែនដី​។​ ​(​៤​)​ ​អំពើ​ដែលគេ​យក​កាង​បោះ​ទៅ​ឲ្យ​ជាប់សាច់​ស្បែក​ ​និង​សរសៃ​ ​ហើយ​ទាញ​កន្ទ្រាក់​ឲ្យ​ដាច់​។​ ​(​៥​)​ ​អំពើ​ដែលគេ​យក​ចុងកាំបិត​ដ៏​មុត​ ​ទៅ​ខ្វៀល​យក​សាច់​ ​ឲ្យ​មាន​រណ្តៅ​ប្រមាណ​ប៉ុន​ក​ហា​បណៈ​មួយ​ៗ​។​ ​(​៦​)​ ​អំពើ​ដែលគេ​យក​អាវុធ​ ​ទៅ​ចិញ្ច្រាំ​សរីរៈ​ ​ហើយ​យក​ទឹក​ផ្សា​ ​ស្រោច​ឲ្យ​សាច់​ស្បែក​សរសៃ​រលួយ​ជ្រុះចេញ​អស់​ទៅ​ ​នៅសល់​តែ​រាង​ឆ្អឹង​ទទេ​។​ ​(​៧​)​ ​អំពើ​ដែលគេ​ឲ្យ​មនុស្ស​ដេកផ្អៀង​ម្ខាង​ ​ហើយ​យក​ដែក​ស្រួច​ទៅ​បោះ​ប្រហោងត្រចៀក​ខាងលើ​ឲ្យ​ធ្លុះ​ ​រហូតដល់​ប្រហោងត្រចៀក​ខាងក្រោម​ ​ជាប់នឹង​ផែនដី​ ​ហើយ​នាំគ្នា​ចាប់ជើង​ទាញ​បង្វិល​ជុំវិញ​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣២១ | បន្ទាប់