ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

ចេ​តោ​ខីល​សូត្រ​ ​ទី៦​


 [​២២៦​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​គង់​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ជិត​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​មក​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​ទទួល​ស្តាប់​ពុទ្ធដីកា​ ​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​។​
 [​២២៧​]​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ណាមួយ​ ​មិនបាន​លះបង់​ ​នូវ​បង្គោល​របស់​ចិត្ត​ទាំង៥ប្រការ​ ​និង​មិនបាន​ផ្តាច់​បង់​ ​នូវ​ចំណង​របស់​ចិត្ត​ទាំង៥ប្រការ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ ​ដុះដាល​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​ ​នេះ​មិនមែន​ជា​ឋានៈ​ទេ​។​
 [​២២៨​]​ ​បង្គោល​របស់​ចិត្ត​ទាំង៥ប្រការ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​នោះ​មិនបាន​លះបង់​ ​តើ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​សង្ស័យ​មិន​ដាច់ស្រេច​ ​មិន​ជឿស៊ប់​ ​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​ក្នុង​ព្រះ​សាស្តា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ ​សង្ស័យ​មិន​ដាច់ស្រេច​ ​មិន​ជឿស៊ប់​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៨២ | បន្ទាប់
ID: 636821501681434683
ទៅកាន់ទំព័រ៖