ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

ដើម្បី​ប្រព្រឹត្ត​ព្យាយាម​មិន​ដាច់​ ​ដើម្បី​តាំង​ទុក​ ​នូវ​ព្យាយាម​ ​នេះ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​ចំណង​របស់​ចិត្ត​ទី៤​ ​ដែល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាត់​ផ្តាច់​ហើយដោយ​ល្អ​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយវិញទៀត​ ​ភិក្ខុ​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​មិន​ប្រាថ្នា​នូវ​ទេវនិកាយ​ណាមួយ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​បាន​ជា​ទេវតា​ ​មាន​ស័ក្តិធំ​ ​ឬ​ទេវតា​មាន​ស័ក្តិតូច​ណាមួយ​ ​ដោយ​សីល​ ​ឬ​វត្ត​ ​តបៈ​ ​ឬ​ព្រហ្មចរិយៈ​នេះ​ទេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​មិន​ប្រាថ្នា​ ​នូវ​ទេវនិកាយ​ណាមួយ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​បាន​ជា​ទេវតា​ ​មាន​ស័ក្តិធំ​ ​ឬ​ជា​ទេវតា​មាន​ស័ក្តិតូច​ណាមួយ​ ​ដោយ​សីល​ ​ឬ​វត្ត​ ​តបៈ​ ​ឬ​ព្រហ្មចរិយៈ​នេះ​ទេ​ ​ចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​ឱន​ទៅ​ ​ដើម្បី​ធ្វើ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​នូវ​កិលេស​ ​ដើម្បី​ប្រកប​ព្យា​យា​មរឿយៗ​ ​ដើម្បី​ប្រព្រឹត្ត​ព្យាយាម​មិន​ដាច់​ ​ដើម្បី​តាំង​ទុក​នូវ​ព្យាយាម​ ​ចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​ណា​ ​តែង​ឱន​ទៅ​ ​ដើម្បី​ធ្វើ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​នូវ​កិលេស​ ​ដើម្បី​ប្រកប​ព្យា​យា​មរឿយៗ​ ​ដើម្បី​ប្រព្រឹត្ត​ព្យាយាម​មិន​ដាច់​ ​ដើម្បី​តាំង​ទុក​នូវ​ព្យាយាម​ ​នេះ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​ចំណង​របស់​ចិត្ត​ទី៥​ ​ដែល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាត់​ផ្តាច់​ហើយដោយ​ល្អ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ចំណង​របស់​ចិត្ត​ ​ទាំង៥ប្រការ​នេះឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាត់​ផ្តាច់​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ណាមួយ​ ​បាន​លះបង់​នូវ​បង្គោល​របស់​ចិត្ត​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩១ | បន្ទាប់
ID: 636821505538805312
ទៅកាន់ទំព័រ៖