ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០
វិតក្កៈក៏ត្រិះរិះនូវអារម្មណ៍នោះ វិតក្កៈត្រិះរិះ នូវអារម្មណ៍ណា បបញ្ចធម៌ ធ្វើឲ្យយឺតយូរនូវអារម្មណ៍នោះ បបញ្ចធម៌ធ្វើឲ្យយឺតយូរ នូវអារម្មណ៍ណា ចំណែកនៃបបញ្ចសញ្ញា រមែងគ្របសង្កត់នូវបុរស ព្រោះមានចក្ខុ និងរូប ជាដើមនោះ ជាហេតុ ( សហជាតធម៌ ទាំងឡាយ) ក្នុងរូប ដែលគេគប្បីដឹងដោយចក្ខុ ជាអតីត អនាគត និងបច្ចុប្បន្ន (បណ្ឌិតគប្បីយល់តាមន័យនេះចុះ)។ ម្នាលអាវុសោ សោតវិញ្ញាណកើតឡើង ព្រោះអាស្រ័យសោតប្រសាទ និងសទ្ទារម្មណ៍។បេ។ ម្នាលអាវុសោ ឃានវិញ្ញាណកើតឡើង ព្រោះអាស្រ័យឃានប្រសាទ និងគន្ធារម្មណ៍...។ ម្នាលអាវុសោ ជិវ្ហាវិញ្ញាណកើតឡើង ព្រោះអាស្រ័យជិវ្ហាប្រសាទ និងរសារម្មណ៍..។ ម្នាលអាវុសោ កាយវិញ្ញាណកើតឡើង ព្រោះអាស្រ័យកាយប្រសាទ និងផោដ្ឋព្វារម្មណ៍..។ ម្នាលអាវុសោ មនោវិញ្ញាណ គឺ អាវជ្ជនចិត្ត ឬ ជវនចិត្ត កើតឡើង ព្រោះអាស្រ័យ ភវង្គចិត្ត និងធម្មារម្មណ៍ ដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងភូមិ៣ ការប្រជុំនៃភវង្គចិត្ត ធម្មារម្មណ៍ និងមនោវិញ្ញាណ ទាំង៣ (នេះ) ឈ្មោះថា ផស្សៈ វេទនាកើតឡើង ព្រោះមានផស្សៈជាបច្ច័យ វេទនាទទួលនូវអារម្មណ៍ណា សញ្ញាក៏ស្គាល់ច្បាស់ នូវអារម្មណ៍នោះ សញ្ញាស្គាល់ច្បាស់នូវអារម្មណ៍ណា វិតក្កៈក៏ត្រិះរិះនូវអារម្មណ៍នោះ វិតក្កៈត្រិះរិះនូវអារម្មណ៍
ID: 636821517881871295
ទៅកាន់ទំព័រ៖