ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

អកុសល​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ ​នឹង​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​បាត់បង់​ទៅ​ពុំខាន​ ​ព្រោះ​លះបង់​នូវ​អកុសល​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​បាន​ហើយ​ ​ទើប​ចិត្ត​ខាងក្នុង​ ​ក៏​តាំងនៅ​ស្ងួតស្ងប់​ស៊ប់សួន​ ​ជា​ចិត្ត​មាន​អារម្មណ៍​តែមួយ​ ​ជា​ចិត្តនឹង​ ​នៅក្នុង​អារម្មណ៍​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​ជាងឈើ​ ​ឬ​កូនសិស្ស​ជាងឈើ​ ​ដែល​ប្រសប់​ ​គប្បី​វាយ​បញ្ជូន​ ​នាំចេញ​ ​ដកចេញ​ ​នូវ​កន្លាស់​ធំ​ ​ដោយ​កន្លាស់​តូច​ ​ដូចម្តេច​មិញ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អាស្រ័យហេតុ​ណា​ ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​ហេតុ​ណា​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ឆន្ទៈ​ខ្លះ​ ​ប្រកបដោយ​ទោសៈ​ខ្លះ​ ​ប្រកបដោយ​មោហៈ​ខ្លះ​ ​តែង​កើតឡើង​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​គប្បី​ចេញ​ចាក​ហេតុ​នោះ​ ​ហើយ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​ហេតុ​ដទៃ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​កុសល​វិតក្កៈ​វិញ​ ​កាល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ចេញ​ចាក​ហេតុ​នោះ​ហើយ​ ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​ហេតុ​ដទៃ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​កុសល​វិតក្កៈ​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ឆន្ទៈ​ខ្លះ​ ​ទោសៈ​ខ្លះ​ ​មោហៈ​ខ្លះ​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ ​នឹង​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​បាត់បង់​ទៅ​ពុំខាន​ ​ព្រោះ​លះបង់​នូវ​អកុសល​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​បាន​ហើយ​ ​ទើប​ចិត្ត​ខាងក្នុង​ ​ក៏​តាំងនៅ​ស្ងួតស្ងប់​ស៊ប់សួន​ ​ជា​ចិត្ត​មាន​អារម្មណ៍​តែមួយ​ ​ជា​ចិត្តនឹង​ ​នៅក្នុង​អារម្មណ៍​ ​ដូច្នោះឯង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៤៣ | បន្ទាប់
ID: 636821525813914982
ទៅកាន់ទំព័រ៖