ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

បិដក ភាគ ២០ - ទំព័រទី ១៥៧

​(​១​)​ ​-​ ​(​២​)​ ​សត្វ​ដែល​កើត​ស្រេចហើយ​ ​ហៅថា​ ​ភូត​។​ ​សត្វ​ដែល​កំពុង​កើត​ ​ហៅថា​ ​សម្ភវេសី​។​ ​ឧទាហរណ៍​ ​ដូចជា​សត្វ​កើត​ពី​ពង​ ​(​មាន​មាន់​ជាដើម​)​ ​ដែល​មិនទាន់​ញាស់​ ​ពួក​សត្វ​កើត​ពី​ទឹក​ ​(​មាន​មនុស្សជា​ដើម​)​ ​ដែល​មិនទាន់​ទំ​លាយ​ស្រោម​សម្រាល​ ​ពួក​សត្វ​កើត​ពី​ញើស​ក្អែល​ ​និង​ពួក​សត្វ​ដែល​កើត​ឯង​ ​កំពុង​នៅក្នុង​ខណៈ​ចិត្តជា​ដំបូង​ ​ទាំងអស់​នេះ​ ​ជា​សម្ភវេសី​ ​ព្រោះ​កើត​មិនទាន់​ស្រេច​។​ ​ដែល​ញាស់​ផុត​ហើយ​ ​សម្រាល​ចេញ​ហើយ​ ​នឹង​ពួក​សត្វ​កើត​ពី​ញើស​ក្តី​ ​កើត​ឯង​ក្តី​ ​រាប់​តាំងពី​ខណៈ​ចិត្ត​ទី២​ ​ទៅ​ឈ្មោះថា​ភូត​ ​ឬ​ពួក​សត្វ​ដែល​កើត​ដោយ​ឥរិយាបថ​ណា​ ​ហើយ​មិនទាន់​ផ្លាស់​ឥរិយាបថ​នោះ​ទេ​ ​ក៏​នៅជា​សម្ភវេសី​ ​ផ្លាស់ទៅ​រក​ឥរិយាបថ​ដទៃ​ ​ហើយ​ទុកជា​ភូត​។​ ​មួយទៀត​ថា​ ​ពួក​សត្វ​ដែល​អស់​ជាតិ​ហើយ​ ​គឺ​លែងកើត​ទៅទៀត​ហើយ​ ​ដូច​ពួក​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​ហៅថា​ ​ភូត​។​ ​ពួក​សេក្ខ​ ​និង​បុថុជ្ជន​ ​ហៅថា​ ​សម្ភវេសី​ ​ព្រោះ​នៅ​ស្វែងរក​ភព​ទៀត​។​ ​(​៣​)​ ​ការ​ត្រិះរិះ​ក្នុងចិត្ត​ ​រមែង​នាំមក​នូវ​ភព​ទាំង៣​។​ ​អដ្ឋកថា​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៥៧ | បន្ទាប់