ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

ព្រោះថា​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ដ៏​ចំរើន​នោះ​ ​មិនបាន​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ហេតុ១ប្រការ​នេះ​ ​តាមពិត​ទេ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បាន​ជាពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ដ៏​ចំរើន​នោះ​ ​ប្តេជ្ញា​ថា​ ​ជា​អ្នកពោល​នូវ​ការកំណត់​ដឹង​នូវ​ឧបាទាន​ទាំងអស់​ ​តែ​ពួកគេ​នោះ​ ​មិន​បញ្ញត្ត​នូវ​ការកំណត់​ដឹង​នូវ​ឧបាទាន​ទាំងអស់​ទេ​ ​បញ្ញត្ត​តែ​ការកំណត់​ដឹង​នូវ​កាមុបាទាន​ ​បញ្ញត្ត​តែ​ការកំណត់​ដឹង​នូវ​ទិ​ដ្ឋុ​បា​ទាន​ ​បញ្ញត្ត​តែ​ការកំណត់​ដឹង​នូវ​សីលព្វតុបាទាន​ប៉ុណ្ណោះ​ ​មិន​បញ្ញត្ត​នូវ​ការកំណត់​ដឹង​នូវ​អត្ត​វា​ទុ​បា​ទាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ណា​ ​ក្នុង​សាស្តា​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​បែបនេះ​ឯង​ ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​នោះ​ ​មិន​ហៅថា​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​ប្រពៃ​ទេ​ ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ក្នុង​ធម៌​ ​ក៏​មិន​ហៅថា​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​ប្រពៃ​ទេ​ ​ការ​ធ្វើឲ្យ​បរិបូណ៌​ក្នុង​សីល​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មិន​ហៅថា​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​ប្រពៃ​ទេ​ ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ​និង​សេចក្តី​គាប់ចិត្ត​ ​ក្នុង​សហធម្មិក​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មិន​ហៅថា​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​ប្រពៃ​ទេ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​តើ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បាន​ជា​យ៉ាង​នុ៎ះ​ ​ព្រោះហេតុតែ​ធម្មវិន័យ​ ​ដែលគេ​ពោល​ហើយ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​ប្រកាស​ទុក​មិនល្អ​ ​មិនមែន​ជា​ធម៌​ស្រោចស្រង់​សត្វ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ទុក្ខ​ ​ជា​ធម៌​ដែល​គ្រូ​ ​មិនមែន​ជា​សម្មាសម្ពុទ្ធ​សំដែង​ទុក​ដោយពិត​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៥៣ | បន្ទាប់
ID: 636821406942515927
ទៅកាន់ទំព័រ៖