ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

មិន​រលឹក​ ​មិន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​ចំពោះ​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ទេ​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ឆន្ទៈ​ខ្លះ​ ​ប្រកបដោយ​ទោសៈ​ខ្លះ​ ​ប្រកបដោយ​មោហៈ​ខ្លះ​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ ​នឹង​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​បាត់បង់​ទៅ​ពុំខាន​ ​ព្រោះ​លះបង់​នូវ​អកុសល​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ចេញ​បាន​ហើយ​ ​ទើប​ចិត្ត​ខាងក្នុង​ ​តាំងនៅ​ស្ងួតស្ងប់​ស៊ប់សួន​ ​ជា​ចិត្ត​មាន​អារម្មណ៍​តែមួយ​ ​ជា​ចិត្តនឹង​ ​នៅក្នុង​អារម្មណ៍​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​បុរស​ ​ដែល​មាន​ចក្ខុ​ ​មិន​ចង់​ឃើញ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​មក​ប្រាកដ​ដល់​ចក្ខុ​ ​បុរស​នោះ​គប្បី​ធ្មេចភ្នែក​ ​ឬមិន​គប្បី​ក្រឡេក​មើល​ ​ដោយហេតុ​ដទៃ​ ​យ៉ាងណា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កំណត់​នូវ​ទោស​នៃ​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ហើយ​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ឆន្ទៈ​ ​តែង​កើតឡើង​។​បេ​។​ ​ជា​ចិត្ត​មាន​អារម្មណ៍​តែមួយ​ ​ជា​ចិត្តនឹង​ ​នៅក្នុង​អារម្មណ៍​។​
 [​២៦០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិន​រលឹក​ ​មិន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​ចំពោះ​វិតក្កៈ​ទាំងនោះ​ទេ​ ​អកុសល​វិតក្កៈ​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ឆន្ទៈ​ខ្លះ​ ​ប្រកបដោយ​ទោសៈ​ខ្លះ​ ​ប្រកបដោយ​មោហៈ​ខ្លះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៤៦ | បន្ទាប់
ID: 636821526682044637
ទៅកាន់ទំព័រ៖