ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

គឺ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​សរសើរ​ ​ដោយហេតុ​ទី១​ ​នេះ​ថា​ ​ព្រះ​សាស្តា​ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​ស្ងប់ស្ងាត់​ហើយ​ ​ទាំង​ពួក​សាវ័ក​ ​ក៏​សិក្សា​តាម​នូវ​វិវេក​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​សរសើរ​ ​ដោយហេតុ​ទី២​ ​នេះ​ថា​ ​ពួក​សាវ័ក​ជា​អ្នក​លះបង់​នូវ​ពួក​ធម៌​ ​ដែល​ព្រះ​សាស្តា​ទ្រង់​សំដែង​ប្រាប់​ឲ្យ​លះបង់​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​សរសើរ​ ​ដោយហេតុ​ទី៣​ ​នេះ​ថា​ ​ពួក​សាវ័ក​ ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ល្មោភ​ច្រើន​ផង​ ​មិន​អ្នក​កាន់​ ​(​សាសនា​)​ ​ធូរ​ៗ​ ​មិន​ដាក់ធុរៈ​ក្នុង​ការប្រព្រឹត្តិ​ទន់ទាប​ផង​ ​ជា​ប្រធាន​ក្នុង​វិវេក​ធម៌​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​ផង​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​សរសើរ​ ​ដោយហេតុ​ទាំង៣នេះឯង​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​បណ្តា​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ពួក​មជ្ឈិម​ភិក្ខុ​ ​(​ភិក្ខុ​កណ្តាល​)​។​បេ​។​ ​ពួក​នវក​ភិក្ខុ​ ​(​ភិក្ខុ​ថ្មី​)​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​សរសើរ​ ​ដោយហេតុ​ទី១​ ​នេះ​ថា​ ​ព្រះ​សាស្តា​ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​ស្ងប់ស្ងាត់​ហើយ​ ​មាន​ពួក​សាវ័ក​ ​សិក្សា​តាម​នូវ​វិវេក​។​ ​ពួក​នវក​ភិក្ខុ​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​សរសើរ​ ​ដោយហេតុ​ទី២​ ​នេះ​ថា​ ​ពួក​សាវ័ក​ជា​អ្នក​លះបង់​នូវ​ពួក​ធម៌​ ​ដែល​ព្រះ​សាស្តា​ទ្រង់​សំដែង​ប្រាប់​ឲ្យ​លះបង់​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤៨ | បន្ទាប់
ID: 636821247084242557
ទៅកាន់ទំព័រ៖