ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២០

ភិក្ខុ​នោះ​ ​ខឹង​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ដោយហេតុ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ព្រះ​សាស្តា​ ​សួរ​តែ​ភិក្ខុ​ឯ​ទៀ​ត​រឿយ​ៗ​ ​ហើយ​សំដែងធម៌​ ​ដល់​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ព្រះ​សាស្តា​ ​មិន​សួរ​អាត្មា​អ​ញរឿយៗ​ ​ហើយ​សំដែងធម៌​ ​ដល់​ពួក​ភិក្ខុ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​សេចក្តី​ខឹង​ណា​ក្តី​ ​សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ណា​ក្តី​ ​ទាំងពីរ​នេះឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​អង្គណៈ​ដែរ​។​
 [​៦១​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ហេតុនេះ​ ​តែង​មាន​ជា​ប្រាកដ​ ​ត្រង់ថា​ ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​កើតឡើង​ដល់​ភិក្ខុ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ធ្វើ​ម្តេច​ហ្ន៎​ ​ពួក​ភិក្ខុ​គប្បី​ចោមរោម​អាត្មាអញ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​កុំ​គប្បី​ចោមរោម​ភិក្ខុ​ឯទៀត​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ហេតុនេះ​ ​តែង​មាន​ជា​ប្រាកដ​ ​ត្រង់ថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​គប្បី​ចោមរោម​ភិក្ខុ​ឯ​ទៀ​ត​រឿយ​ៗ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​មិន​គប្បី​ចោមរោម​ភិក្ខុ​នោះ​រឿយ​ៗ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ខឹង​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ដោយហេតុ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ចោមរោម​ភិក្ខុ​ឯ​ទៀ​ត​រឿយ​ៗ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​ ​ពួក​ភិក្ខុ​គប្បី​ចោមរោម​អាត្មាអញ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​មិន​ចោមរោម​អាត្មា​អ​ញរឿយៗ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ដើម្បី​ភត្ត​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​សេចក្តី​ខឹង​ណា​ក្តី​ ​សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ណា​ក្តី​ ​ទាំងពីរ​នេះឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​អង្គណៈ​ដែរ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៨៨ | បន្ទាប់
ID: 636821259048266860
ទៅកាន់ទំព័រ៖