ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២១

រួច​អំពី​ឥទ្ធានុភាព​ ​របស់​មារ​ទៅ​ហើយ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​មានតែ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​វៀរចាក​និវាប​ភោជន​ ​និង​លោកាមិសៈ​ចេញ​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ទាំង​វៀរចាក​ការ​បរិភោគ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ខ្លាច​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​ព្រៃ​ជ្រៅ​ ​នៅ​តាម​សប្បាយ​ ​លុះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទី២ទាំងនោះ​ ​គិត​ដូច្នេះហើយ​ ​ក៏​វៀរចាក​និវាប​ភោជន​ ​និង​លោកាមិសៈ​ចេញ​ ​ដោយសព្វគ្រប់​ ​វៀរចាក​ការ​បរិភោគ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ខ្លាច​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​ព្រៃ​ជ្រៅ​ ​នៅ​តាម​សប្បាយ​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​មាន​បន្លែស្រស់​ ​ជា​អាហារ​ខ្លះ​។​បេ​។​ ​មាន​ផ្លែឈើ​ ​ដែល​ជ្រុះ​ឯង​ ​ជា​ភោជន​ខ្លះ​ ​ក្នុង​ដងព្រៃ​នោះ​ ​លុះដល់​ខែ​ជា​ខាងចុង​ ​នៃ​គិម្ហៈ​រដូវ​ ​មាន​ស្មៅ​ ​និង​ទឹក​អស់ហើយ​ ​កាយ​របស់​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​ភាព​ស្គាំងស្គម​ក្រៃពេក​ ​លុះ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​មាន​កាយ​ដល់​នូវ​ភាព​ស្គាំងស្គម​ក្រៃពេក​ហើយ​ ​កម្លាំង​ ​និង​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​ក៏​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​កាលបើ​កម្លាំង​ ​និង​សេចក្តី​ព្យាយាម​សាបសូន្យ​ហើយ​ ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ ​ក៏​សាបសូន្យ​ដែរ​ ​កាលបើ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​សាបសូន្យ​ហើយ​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទី២នោះ​ ​ក៏​ត្រឡប់​មកកាន់​ដំណាំ​ ​ដែល​មារ​ដាំ​ហើយ​នោះ​ផង​ ​

ID: 636822540765636900

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១ ២៤២ ២៤៣ ២៤៤ ២៤៥ ២៤៦ ២៤៧ ២៤៨ ២៤៩ ២៥០ ២៥១ ២៥២ ២៥៣ ២៥៤ ២៥៥