ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២១

មួយទៀត​ ​ធម៌​ណា​ ​រម្ងាប់​នូវ​សង្ខារ​ទាំងពួង​ ​ជា​គ្រឿង​លះបង់​នូវ​ឧបធិ​ ​គឺ​ខន្ធ​ ​និង​កិលេស​ទាំងពួង​ ​ជាទី​អស់​ទៅ​ ​នៃ​តណ្ហា​ ​ជាទី​នឿយណាយ​ ​ចាក​រាគៈ​ ​ជាទី​រំលត់ទុក្ខ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​ ​ធម៌​នេះ​ ​ជាហេតុ​ដែល​សត្វ​ឃើញ​បាន​ ​ដោយ​កម្រ​ដែរ​ ​បើទុកជា​តថាគត​ ​សំដែងធម៌​ទៅ​ ​ក៏​ពួក​សត្វ​ដទៃ​ ​មិន​អាច​នឹង​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​ធម៌​របស់​តថាគត​បាន​ឡើយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​សេចក្តី​លំបាក​ ​សេចក្តី​នឿយព្រួយ​ ​មុខ​ជា​នឹង​មានដល់​តថាគត​ ​មិនខាន​។​ ​មួយទៀត​ ​គាថា​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​មិនជា​អស្ចារ្យ​ណាស់ណា​នេះ​ ​តថាគត​ ​មិនដែល​បានឮ​មក​ ​ក្នុង​កាលមុន​ឡើយ​ ​ក៏​ភ្លឺស្វាង​ដល់​តថាគត​ថា​

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាល​តថាគត​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ដោយ​ន័យ​ ​ដូច្នេះ​

ID: 636822549509637028

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១ ២៤២ ២៤៣ ២៤៤ ២៤៥ ២៤៦ ២៤៧ ២៤៨ ២៤៩ ២៥០ ២៥១ ២៥២ ២៥៣ ២៥៤ ២៥៥