ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២១

តថាគត​ហៅថា​ ​បាន​ធ្វើ​មារ​ឲ្យ​ខ្វាក់​ ​បំបិទ​ភ្នែក​មារ​ ​មិន​ឲ្យ​ឃើញ​ស្នាមជើង​ ​ទៅកាន់​ទី​ដែល​មារ​មានចិត្ត​បាប​ ​មើល​មិនឃើញ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ឆ្លង​នូវ​តណ្ហា​ ​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ផ្សាយ​ទៅ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​បាន​ហើយ​ ​ជា​អ្នកដើរ​ទៅ​ឥត​រង្គៀ​ស​ ​ឈរ​ក៏​ឥត​រង្គៀ​ស​ ​អង្គុយ​ក៏​ឥត​រង្គៀ​ស​ ​សម្រេច​នូវ​ការ​ដេក​ក៏​ឥត​រង្គៀ​ស​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​(​ព្រោះថា​)​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិនបាន​មកកាន់​រង្វង់​ចក្ខុ​ ​របស់​មារ​មានចិត្ត​បាប​ទៀត​ឡើយ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​បាន​ត្រាស់​ព្រះ​សូត្រ​នេះ​ចប់ហើយ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ ​រីករាយ​ហើយ​ ​ចំពោះ​ ​ភាសិត​របស់​ព្រះមានព្រះភាគ​។​

​ចប់​ ​បាស​រាសិ​សូត្រ​ទី៦​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៦៨ | បន្ទាប់
ID: 636822560027458613
ទៅកាន់ទំព័រ៖