ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២១

មានចិត្ត​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ក្នុង​អារម្មណ៍​តែមួយ​ ​ចំណែក​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​ដទៃ​ៗ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ ​មានចិត្ត​វិល​ផ្សេង​ៗ​។​ ​កុលបុត្រ​នោះ​ ​ក៏​ស្រវឹង​ ​វង្វេង​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ប្រមាទ​ ​ព្រោះ​សមាធិ​សម្បទា​នោះ​ ​លុះ​ប្រមាទ​ហើយ​ ​រមែង​នៅជា​ទុក្ខ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​បាន​កាន់​យក​តែ​សំបក​នៃ​ ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​ហើយ​ដល់​នូវ​ការ​បន្ធូរបន្ថយ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​ដោយហេតុ​នោះ​។​
 [​៨៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​កុលបុត្រ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​បាន​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​ដោយ​សទ្ធា​ ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ជា​អ្នកមាន​ជាតិ​ ​ជរា​ ​មរណៈ​ ​សេចក្តី​សោក​ ​សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​ ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មានទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​មានទុក្ខ​រួបរឹត​ហើយ​ ​ធ្វើ​ម្តេច​ហ្ន៎​ ​នឹង​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ ​នៃ​កង​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នេះ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​បាន​។​ ​កុលបុត្រ​នោះ​ ​លុះ​បួស​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ក៏​ញ៉ាំង​លាភសក្ការៈ​ ​និង​សេចក្តី​សរសើរ​ឲ្យ​កើតឡើង​។​ ​កុលបុត្រ​នោះ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ពេញចិត្ត​
ថយ | ទំព័រទី ២២៦ | បន្ទាប់
ID: 636822575677243730
ទៅកាន់ទំព័រ៖