ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២១

ដល់​នូវ​សេចក្តី​វង្វេង​ភ្លេច​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​កាលបើ​វត្ថុ​ខាងក្នុង​មិន​មាន​ហើយ​ ​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ ​រមែង​មាន​យ៉ាងនេះ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​កាលបើ​វត្ថុ​ខាងក្នុង​មិន​មាន​ហើយ​ ​សេចក្តី​មិន​តក់ស្លុត​គប្បី​មាន​ដែរ​ឬទេ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ទ្រង់​តប​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​មាន​ ​ហើយ​ទ្រង់​ត្រាស់​តទៅទៀត​ថា​ ​囎​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​បុគ្គល​ពួក​មួយ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នោះ​ជា​សត្វលោក​ ​នោះ​ជា​ខ្លួន​ ​អាត្មាអញ​នោះ​ ​ទៅ​ក្នុង​បរលោក​ ​និង​ជា​បុគ្គល​ទៀតទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មិន​ប្រែប្រួល​ ​ឋិតនៅ​បីដូច​ជា​សស្ស​តិ​វត្ថុ​ដូច្នេះ​ឯង​ ​បុគ្គល​នោះ​រមែង​ស្តាប់​ពាក្យ​របស់​តថាគត​ក្តី​ ​សាវ័ក​តថាគត​ក្តី​ ​ដែល​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​គាស់រំលើង​នូវ​ទិដ្ឋិ​ ​និង​ហេតុ​នៃ​ទិដ្ឋិ​ ​និង​ទីតាំង​អាស្រ័យ​នៃ​ទិដ្ឋិ​ ​និង​សេចក្តី​គ្រប​សង្កត់​នៃ​ទិដ្ឋិ​ ​និង​អនុស័យ​ដែល​តាំងនៅ​មាំ​ក្នុង​សន្តាន​ ​ដើម្បី​រម្ងាប់​នូវ​សង្ខារ​ទាំងពួង​ ​ដើម្បី​លះបង់​ ​នូវ​ឧបធិ​ទាំងពួង​ ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​នៃ​តណ្ហា​ ​ដើម្បី​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ​ដើម្បី​រលត់​នៃ​កង​ទុក្ខ​ ​ដើម្បី​ព្រះនិព្វាន​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​នឹង​សូន្យ​ទៅ​ ​មិនកើត​ទៀត​ឡើយ​ ​

ID: 636822521852385124

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១ ២៤២ ២៤៣ ២៤៤ ២៤៥ ២៤៦ ២៤៧ ២៤៨ ២៤៩ ២៥០ ២៥១ ២៥២ ២៥៣ ២៥៤ ២៥៥