ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

 [​៥៣​]​ ​នែ​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​កាលដែល​តថាគត​ ​ស្វែងរក​កឹ​កុសល​ ​ស្វែងរក​សន្តិវរបទ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​គ្រឿង​រម្ងាប់​បង់​ ​នូវ​ភ្លើង​ទុក្ខ​ ​ភ្លើង​កិលេស​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ហើយក៏​ត្រាច់​ទៅតាម​ចារិក​ ​តាមលំដាប់​ ​ក្នុង​ដែន​មគធៈ​ ​បាន​ដល់​សេនា​និគម​ ​ក្នុង​ឧរុ​វេលា​ប្រទេស​។​ ​តថាគត​ ​បានឃើញ​នូវ​ភូមិភាគ​ ​គួរ​ជាទី​សប្បាយ​ ​ក្នុង​សេនា​និគម​នោះ​ផង​ ​នូវ​ដងព្រៃ​ ​ជាទី​ជ្រះថ្លា​ផង​ ​នូវ​ស្ទឹង​ ​ដែល​មាន​ទឹកហូរ​ ​មាន​ទឹកថ្លា​ ​មាន​កំពង់​ដ៏​ល្អ​ ​ជាទី​សប្បាយ​ផង​ ​នូវ​ស្រុក​ជាទី​គោចរ​ជិត​ល្មម​ផង​។​ ​នែ​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ភូមិភាគ​ ​គួរ​ជាទី​សប្បាយ​ផង​ ​ដងព្រៃ​ ​ជាទី​ជ្រះថ្លា​ផង​ ​ស្ទឹង​មាន​ទឹកថ្លា​ ​មាន​កំពង់​ដ៏​ល្អ​ ​ជាទី​សប្បាយ​ ​តែង​ហូរ​ទៅ​ផង​ ​ស្រុក​ជាទី​គោចរ​ ​ក៏​ជិត​ល្មម​ផង​។​ ​កន្លែង​នេះ​ ​ជា​កន្លែង​គួរ​ដើម្បី​ប្រព្រឹត្ត​ព្យាយាម​ ​នៃ​កុលបុត្ត​ ​ជា​អ្នកមាន​ព្យាយាម​។​ ​នែ​អ​គ្គិ​យ​វេស្ស​នៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​ក៏​អង្គុយ​នៅក្នុង​ទីនោះ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​ទីនេះ​ ​គួរ​ដើម្បី​ការប្រព្រឹត្ត​ព្យាយាម​។​
 [​៥៤​]​ ​នែ​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​សេចក្តី​ឧបមា​ទាំង៣​ ​មិនជា​អស្ចារ្យ​ណាស់ណា​ ​តថាគត​ ​មិនធ្លាប់​បានឮ​មក​ក្នុង​កាលមុន​ទេ​ ​ស្រាប់តែ​ប្រាកដ​ ​ដល់​តថាគត​។​ ​នែ​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ដូចជា​កំណាត់ឈើ​ស្រស់​ ​នៅ​មាន​ជ័រ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៧ | បន្ទាប់
ID: 636824846631410695
ទៅកាន់ទំព័រ៖