ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវ​ល្អ​ហើយ​ ​ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ផាសុវិហារ​ធម៌​ ​ជា​ធម៌​វិសេស​ ​គឺ​ញាណទស្សនៈ​ ​អាច​ធ្វើខ្លួន​ឲ្យ​ជា​អរិយៈ​ ​ក្រៃលែង​ជាង​មនុស្សធម៌​ដទៃទៀត​ ​ដែល​ពួក​អ្នក​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ហើយ​ ​ដើម្បី​កន្លង​នូវ​វិហារធម៌​នុ៎ះ​ ​ដើម្បី​រម្ងាប់​នូវ​វិហារធម៌​នុ៎ះ​ ​មាន​ដែរ​ឬទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ផាសុវិហារ​ធម៌​នោះ​ ​ថ្វី​ក៏​មិន​មាន​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រោះថា​ ​ក្នុង​ទីនេះ​ ​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ប្រាថ្នា​ជា​ប្រាកដ​ ​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏បាន​កន្លង​នូវ​អាកាសានញ្ចាយតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​បាន​ចូល​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ថា​ ​វិញ្ញាណ​ ​មិន​មាន​ទីបំផុត​ ​ដូច្នេះ​។​បេ​។​ ​កន្លង​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ក៏បាន​ចូល​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ថា​ ​អ្វី​តិចតួច​ក៏​មិន​មាន​ ​ដូច្នេះ​។​បេ​។​ ​កន្លង​នូវ​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ក៏បាន​ដល់​នូវ​នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​នេះ​ជា​ ​ផាសុវិហារ​ធម៌​ ​ជា​ធម៌​វិសេស​ ​គឺ​ញាណទស្សនៈ​ ​អាច​ធ្វើខ្លួន​ឲ្យ​ជា​អរិយៈ​ ​ដ៏​ក្រៃលែង​ជាង​មនុស្សធម៌​ដទៃទៀត​ ​ដែល​ពួក​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ហើយ​ ​ដើម្បី​កន្លង​នូវ​វិហារធម៌​នុ៎ះ​ ​ដើម្បី​រម្ងាប់​នូវ​វិហារធម៌​នុ៎ះ​។​ ​ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវ​ល្អ​ហើយ​
ថយ | ទំព័រទី ១១ | បន្ទាប់
ID: 636824779698345096
ទៅកាន់ទំព័រ៖