ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

បង្អោន​ចិត្ត​ ​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​ ​ជាទី​ក្ស័យ​ ​នៃ​តណ្ហា​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​ចូលចិត្ត​ទៀង​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​ក្សេមក្សាន្ត​ ​ចាក​យោ​គៈ​ទៀង​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ទៀង​ ​មាន​ទីបំផុត​ទៀងទាត់​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​ជាង​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ដោយសង្ខេប​ ​តើមាន​ប៉ុន្មាន​យ៉ាង​ ​បពិត្រ​ព្រះ​មោគ្គល្លាន​អ្នក​និទ៌ុក្ខ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ព្រះករុណា​សួរ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​នឹង​ខ្ញុំ​ព្រះករុណា​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ ​ជាធំ​ជាង​ពួក​ទេវតា​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​បាន​ស្តាប់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​មិន​គួរ​នឹង​ប្រកាន់​នូវ​ធម៌​ ​គឺ​បញ្ចក្ខន្ធ​ទាំងអស់​ឡើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ ​ជាធំ​ជាង​ពួក​ទេវតា​ ​ភិក្ខុ​បាន​ស្តាប់​ពាក្យ​នុ៎ះ​ថា​ ​ភិក្ខុ​មិន​គួរ​នឹង​ប្រកាន់​ ​នូវ​ធម៌​ទាំងពួង​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ធម៌​ទាំងពួង​ ​លុះ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ធម៌​ទាំងពួង​ហើយ​ ​រមែង​កំណត់​ដឹង​ធម៌​ទាំងពួង​បាន​ ​លុះ​កំណត់​ដឹង​ ​នូវ​ធម៌​ទាំងពួង​ហើយ​ ​រមែង​សោយ​នូវ​វេទនា​ណាមួយ​ ​ជា​សុខ​ ​ឬ​ជា​ទុក្ខ​ ​ឬមិន​ទុក្ខ​ ​មិនសុខ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ពិចារណា​ឃើញថា​មិន​ទៀង​ ​ពិចារណា​ឃើញថា​ ​ជាទី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ពិចារណា​ឃើញថា​ជា​គ្រឿង​រំលត់​ ​ពិចារណា​ឃើញថា​ ​គួរ​លះបង់​ក្នុង​វេទនា​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ពិចារណា​ឃើញថា​ ​មិន​ទៀង​ ​ពិចារណា​ឃើញថា​ ​ជាទី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ពិចារណា​ឃើញថា​ ​ជាទី​រំលត់​ ​ពិចារណា​ឃើញថា​ ​គួរ​លះបង់​ ​ក្នុង​វេទនា​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤៤ | បន្ទាប់
ID: 636824857214207286
ទៅកាន់ទំព័រ៖