ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្តី​រលត់​នៃជា​តិ​ ​ព្រោះ​រលត់​ភព​ ​មិន​មាន​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ទេ​ ​ឬ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃជា​តិ​ ​ព្រោះ​រលត់​ភព​មែន​ ​ទាំង​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃជា​តិ​ ​ព្រោះ​រលត់​ភព​ដែរ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​ភព​ ​ព្រោះ​រលត់​ឧបាទាន​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​ ​សំដែង​ហើយ​មែន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្តី​រលត់​ភព​ ​ព្រោះ​រលត់​ឧបាទាន​ ​មិន​មាន​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ទេ​ ​ឬ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សេចក្តី​រលត់​ភព​ ​ព្រោះ​រលត់​ឧបាទាន​មែន​ ​ទាំង​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​ភព​ ​ព្រោះ​រលត់​ឧបាទាន​ដែរ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​រលត់​តណ្ហា​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​ ​សំដែង​ហើយ​មែន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្តី​រលត់​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​រលត់​តណ្ហា​ ​មិន​មាន​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ទេ​ ​ឬ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សេចក្តី​រលត់​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​រលត់​តណ្ហា​មែន​ ​ទាំង​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​រលត់​តណ្ហា​ដែរ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​តណ្ហា​ ​ព្រោះ​រលត់​វេទនា​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​ ​សំដែង​ហើយ​មែន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ
ថយ | ទំព័រទី ១៧៣ | បន្ទាប់
ID: 636824865864774482
ទៅកាន់ទំព័រ៖