ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

តថាគត​ ​សំដែង​ហើយ​មែន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្តី​រលត់​សង្ខារ​ ​ព្រោះ​រលត់​អ​វិ​ជ្ចា​ ​មិន​មាន​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ទេ​ ​ឬ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សេចក្តី​រលត់​សង្ខារ​ ​ព្រោះ​រលត់​អវិជ្ជា​មែន​ ​ទាំង​យើងខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​ក្នុង​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សេចក្តី​រលត់​សង្ខារ​ ​ព្រោះ​រលត់​អវិជ្ជា​ដែរ​។​
 [​៩០​]​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក្យ​ដែល​អ្នក​ទាំងឡាយ​និយាយ​នុ៎ះ​ ​ត្រូវ​ល្អ​ណាស់​ហើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ ​តថាគត​ ​ក៏​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ ​ដូច្នេះ​ដែរ​ ​កាលបើ​បច្ច័យ​ ​មាន​អវិជ្ជា​ជាដើម​នេះ​ ​មិន​មាន​ហើយ​ ​ផល​ ​មាន​សង្ខារ​ជាដើម​នេះ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​ផល​ ​មាន​សង្ខារ​ជាដើម​នេះ​ ​តែង​រលត់​ទៅ​ ​មិន​សល់​ ​ព្រោះ​រលត់​នៃ​បច្ច័យ​ ​មាន​អវិជ្ជា​ជាដើម​នេះ​ ​ដ្បិតថា​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​សង្ខារ​ ​ព្រោះ​រលត់​អវិជ្ជា​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​វិញ្ញាណ​ ​ព្រោះ​រលត់​សង្ខារ​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​នាមរូប​ ​ព្រោះ​រលត់វិញ្ញាណ​ ​សេចក្តី​រល​ត់​នៃស​ឡាយ​ត​នៈ​ ​ព្រោះ​រលត់​នាមរូប​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​ផស្សៈ​ ​ព្រោះ​រល​ត់ស​ឡាយ​ត​នៈ​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​វេទនា​ ​ព្រោះ​រលត់​ផស្សៈ​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​តណ្ហា​ ​ព្រោះ​រលត់​វេទនា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៦ | បន្ទាប់
ID: 636824866594387764
ទៅកាន់ទំព័រ៖