ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

ករុណា​ ​មុទិតា​ ​ឧបេក្ខា​ ​យ៉ាងនេះ​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បព្វជិត​នោះ​ ​ថា​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​នូវ​បដិបទា​ ​ដ៏​សមគួរ​ដល់​សមណៈ​ ​ដ៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុង​សន្តាន​មែន​។​ ​ទោះបី​បុគ្គល​ចេញ​ចាក​ខត្តិយ​ត្រកូល​ ​ចេញ​ចាក​គេហស្ថាន​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​។​ ​ក៏​បព្វជិត​នោះ​ ​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ ​បានសម្រេច​នូវ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ ​បញ្ញា​វិមុត្តិ​ ​ដែល​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយខ្លួនឯង​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បព្វជិត​នោះ​ថា​ ​ជា​សមណៈ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​។​ ​ទោះបី​បុគ្គល​ចេញ​ចាក​ព្រាហ្មណ​ត្រកូល​.​.​.​ ​ទោះបី​បុគ្គល​ចេញ​ចាក​វេស្សត្រកូល​.​.​.​ ​ទោះបី​បុគ្គល​ចេញ​ចាក​សុទ្ទ​ត្រកូល​.​.​.​ ​ទោះបី​បុគ្គល​ចេញ​ចាក​ត្រ​កូល​ណាៗ​ ​ចេញ​ចាក​គេហ​ស្ថាន​ណាៗ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​។​ ​ក៏​បព្វជិត​នោះ​ ​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ ​បានសម្រេច​នូវ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ ​បញ្ញា​វិមុត្តិ​ ​ដែល​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយខ្លួនឯង​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​តថាគត​ ​ហៅ​បព្វជិត​នោះ​ថា​ ​ជា​សមណៈ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​នូវ​ភាសិត​នេះ​ចប់ហើយ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​ពេញចិត្ត​ ​ត្រេកអរ​ហើយ​ចំពោះ​ភាសិត​ ​របស់​ព្រះមានព្រះភាគ​។​

​ចប់​ ​ចូឡ​អស្ស​បុរ​សូត្រ​ ​ទី១០​។​
​ចប់​ ​មហា​យមក​វគ្គ​ ​ទី៤​។​

ថយ | ទំព័រទី ២៣៦ | បន្ទាប់
ID: 636824908565183491
ទៅកាន់ទំព័រ៖