ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

មិនបាន​ពិចារណា​នូវ​ភាជន៍​សំរិទ្ធ​ ​ដែល​ពេញដោយ​ទឹក​ផ្អែម​នោះ​ហើយ​ ​មុខ​ជា​ផឹក​ ​មិន​លះបង់​ទេ​ ​កាល​បុរស​នោះ​ ​ផឹក​នូវ​ទឹក​នោះ​ ​ក៏​គាប់ចិត្ត​ដោយ​ពណ៌​ផង​ ​ដោយ​ក្លិន​ផង​ ​ដោយ​រស​ផង​ ​លុះ​ផឹក​ហើយ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​ឬ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ស្ទើរតែ​នឹង​ស្លាប់​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ហៅ​ ​ធម្ម​សមាទាន​ ​នេះ​ថា​ ​មាន​សេចក្តី​សុខ​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​តែ​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ជា​វិបាក​តទៅ​ ​ក៏​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច្នោះឯង​។​
 [​១៧២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​ទឹកមូត្រ​ស្អុយ​ ​លាយ​ដោយ​ភេសជ្ជៈ​ទាំង​ឡាយ​ផ្សេង​ៗ​។​ ​គ្រានោះ​ ​បុរស​មាន​រោគលឿង​ ​បាន​មកដល់​។​ ​ពួក​ជន​និយាយ​នឹង​បុរស​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​បុរស​ដ៏​ចំរើន​ ​ទឹកមូត្រ​ស្អុយ​នេះ​ ​លាយ​ដោយ​ភេសជ្ជៈ​ទាំង​ឡាយ​ផ្សេង​ៗ​ ​បើ​អ្នក​ត្រូវការ​ ​ចូរ​ផឹក​ចុះ​ ​កាលបើ​បុរស​នោះ​ផឹកទឹក​មូត្រ​ស្អុយ​នោះ​ ​ក៏​មិន​គាប់ចិត្ត​ដោយ​ពណ៌​ផង​ ​ដោយ​ក្លិន​ផង​ ​ដោយ​រស​ផង​ ​លុះ​ផឹក​ហើយ​ ​ក៏​ជា​អ្នក​បាន​សេចក្តី​សុខ​។​ ​បើ​បុរស​នោះ​ ​បាន​ពិចារណា​ទឹកមូត្រ​ស្អុយ​នោះ​ហើយ​ ​ក៏​មុខ​ជា​ផឹក​ ​មិន​លះបង់​ទេ​ ​កាលបើ​បុរស​នោះ​ ​ផឹកទឹក​មូត្រ​ស្អុយ​នោះ​ ​ក៏​មិន​គាប់ចិត្ត​ដោយ​ពណ៌​ផង​ ​ដោយ​ក្លិន​ផង​ ​ដោយ​រស​ផង
ថយ | ទំព័រទី ៣៣៤ | បន្ទាប់
ID: 636824950073216410
ទៅកាន់ទំព័រ៖