ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

មាន​សង្ខារ​ជា​ដែន​កើត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​មាន​អ្វី​ជាហេតុ​ ​មាន​អ្វី​នាំឲ្យកើត​ ​មាន​អ្វី​ជា​កំណើត​ ​មាន​អ្វី​ជា​ដែន​កើត​។​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​អវិជ្ជា​ជាហេតុ​ ​មាន​អវិជ្ជា​នាំឲ្យកើត​ ​មាន​អវិជ្ជា​ជា​កំណើត​ ​មាន​អវិជ្ជា​ជា​ដែន​កើត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​អវិជ្ជា​ជា​បច្ច័យ​ ​វិញ្ញាណ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​សង្ខារ​ជា​បច្ច័យ​ ​នាមរូប​កើតមាន​ ​ព្រោះ​វិញ្ញាណ​ជា​បច្ច័យ​ ​ស​ឡាយ​ត​នៈ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​នាមរូប​ជា​បច្ច័យ​ ​ផស្សៈ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ស​ឡាយ​ត​នៈ​ជា​បច្ច័យ​ ​វេទនា​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ផស្សៈ​ជា​បច្ច័យ​ ​តណ្ហា​កើតមាន​ ​ព្រោះ​វេទនា​ជា​បច្ច័យ​ ​ឧបាទាន​កើតមាន​ ​ព្រោះ​តណ្ហា​ជា​បច្ច័យ​ ​ភព​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ឧបាទាន​ជា​បច្ច័យ​ ​ជាតិ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ភព​ជា​បច្ច័យ​ ​សេចក្តី​ចាស់​ស្លាប់​ ​(​កើតមាន​)​ ​ព្រោះ​ជាតិ​ជា​បច្ច័យ​ ​ការ​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​លំបាក​កាយ​ ​លំបាកចិត្ត​ ​និង​ការ​ចង្អៀតចង្អល់​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​កើតមាន​ព្រម​ ​ឯ​កិរិយា​កើតឡើង​នៃ​កង​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នេះ​ ​រមែង​មាន​យ៉ាងនេះ​ ​ដូច្នេះ​ឯង​(​១​)​។​ ​
 [​៨៧​]​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ជរាមរណៈ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ជាតិ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​មែន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ជរាមរណៈ​
​(​១​)​ ​មើល​សព្ទ​ ​និង​នយលក្ខណៈ​ ​ក្នុង​វិនយបិដក​ ​ខ្សែ៦​ ​ត្រង់​បឋម​ពោធិកាល​ចុះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៦ | បន្ទាប់
ID: 636824864029119258
ទៅកាន់ទំព័រ៖