ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២២

តាម​ប្រក្រតី​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​តែង​រង​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ ​ដែល​កើតអំពី​ទោ​សៈ​រឿយ​ៗ​។​ ​ជា​អ្នកមាន​ជាតិ​ ​ប្រកបដោយ​មោហៈ​ ​ដ៏​ក្លៀវក្លា​ ​តាម​ប្រក្រតី​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​តែង​រង​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ ​ដែល​កើតអំពី​មោហៈ​រឿយ​ៗ​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ទោះបី​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ពាល់ត្រូវ​ក្តី​ ​ទោះបី​ទោមនស្ស​ ​ពាល់ត្រូវ​ក្តី​ ​ទោះបី​ ​មានមុខ​ទទឹក​ ​ដោយ​ទឹកភ្នែក​ ​ទួញ​យំ​ក្តី​ ​ក៏​គង់តែ​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​ឲ្យ​បរិបូណ៌​ ​បរិសុទ្ធ​បាន​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​លុះ​ម្លាយ​រាងកាយ​ ​បន្ទាប់​អំពី​មរណៈ​ទៅ​ ​តែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិ​ ​សួគ៌​ ​ទេវលោក​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ធម្ម​សមាទាន​នេះ​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​តែ​មាន​សេចក្តី​សុខ​ជា​វិបាក​តទៅ​។​
 [​១៥៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ធម្ម​សមាទាន​ ​ដែល​មាន​សេចក្តី​សុខ​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​ទាំង​មាន​សេចក្តី​សុខ​ជា​វិបាក​តទៅ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ពួក​មួយ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មិនជា​អ្នកមាន​ជាតិ​ ​ប្រកបដោយ​រាគៈ​ ​ដ៏​ក្លៀវក្លា​ ​តាម​ប្រក្រតី​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​រងទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ ​ដែល​កើតអំពី​រា​គៈ​រឿយ​ៗ​។​ ​មិនជា​អ្នកមាន​ជាតិ​ ​ប្រកបដោយ​ទោសៈ​ ​ដ៏​ក្លៀវក្លា​ ​តាម​
ថយ | ទំព័រទី ៣១៣ | បន្ទាប់
ID: 636824944246350170
ទៅកាន់ទំព័រ៖