ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

ទាំងឡាយ​ដទៃ​ផង​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​ពោល​នូវ​វាចា​នោះ​ ​មួយវិញទៀត​ ​តថាគត​ ​ដឹង​នូវ​វាចា​ណា​ ​ដែល​ពិត​ ​ទៀង​ ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​តែថា​ ​វាចា​នោះ​ ​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​របស់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​តថាគត​ ​ស្គាល់​កាលគួរ​ ​នឹង​ពោល​វាចា​នោះ​ ​ក្នុង​ព្យាករណ៍​នោះ​ដែរ​ ​តថាគត​ ​ដឹង​នូវ​វាចា​ណា​ ​ដែល​មិន​ពិត​ ​មិន​ទៀង​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​វាចា​នោះ​ ​ទោះបីជា​ទីស្រឡាញ់​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​របស់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​ពោល​វាចា​នោះ​ឡើយ​ ​តថាគត​ ​ដឹង​នូវ​វាចា​ណា​ ​ដែល​ពិត​ ​ទៀង​ ​តែ​មិន​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​វាចា​នោះ​ ​ទោះបីជា​ទីស្រឡាញ់​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​របស់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​ពោល​វាចា​នោះ​ដែរ​ ​មួយវិញទៀត​ ​តថាគត​ ​ដឹង​នូវ​វាចា​ណា​ ​ដែល​ពិត​ ​ទៀង​ ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​វាចា​នោះ​ ​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​របស់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ផង​ ​តថាគត​ ​ស្គាល់​កាលគួរ​ ​នឹង​ពោល​នូវ​វាចា​នោះ​ ​ក្នុង​ព្យាករណ៍​នោះ​ ​ម្នាល​រាជកុមារ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ព្រោះថា​ ​តថាគត​ ​មាន​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ចំពោះ​សត្វ​ទាំងឡាយ​។​
 [​៩៥​]​ ​អភយ​រាជកុមារ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​ជា​ខត្តិយ​បណ្ឌិត​ក្តី​ ​ព្រាហ្មណ​បណ្ឌិត​ក្តី​ ​គហបតិ​បណ្ឌិត​ក្តី​ ​សមណ​បណ្ឌិត​ក្តី​ ​បាន​តាក់តែង​បញ្ហា​ដល់​ខ្ញុំ​ ​ហើយ​ចូល​មក​សួរ​ព្រះ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៧ | បន្ទាប់
ID: 636826511728739867
ទៅកាន់ទំព័រ៖