ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

 [​១១១​]​ ​ម្នាល​គហបតី​ទាំងឡាយ​ ​បណ្តា​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​មាន​វាទៈ​យ៉ាងនេះ​ ​មាន​ទិដ្ឋិ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បុគ្គល​ធ្វើបាប​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ធ្វើ​ ​កាត់​អវយវៈ​គេ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​កាត់​ ​បៀតបៀន​គេ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​បៀតបៀន​ ​ធ្វើ​គេ​ឲ្យ​សោកសៅ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ធ្វើ​គេ​ឲ្យ​សោកសៅ​ ​ធ្វើ​គេ​ឲ្យ​លំបាក​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ធ្វើ​គេ​ឲ្យ​លំបាក​ ​ធ្វើ​គេ​ឲ្យ​ញាប់ញ័រ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ធ្វើ​គេ​ឲ្យ​ញាប់ញ័រ​ ​សំឡាប់​សត្វ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​សំឡាប់​ ​កាន់​យក​ទ្រព្យ​ ​ដែលគេ​មិនបាន​ឲ្យ​ ​ឬ​ប្រើឲ្យ​គេ​កាន់​យក​ ​កាត់​ទី​ ​ត​ផ្ទះ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​កាត់​ ​ប្លន់​ពួក​អ្នកស្រុក​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ប្លន់​ ​ប្លន់​យក​ទ្រព្យ​តែ​ផ្ទះ​មួយ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ប្លន់​ ​ឈរ​ចាំ​ដណ្តើម​ទ្រព្យ​គេ​ក្បែរផ្លូវ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ឈរ​ចាំ​ដណ្តើម​ ​លួច​ប្រពន្ធ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​លួច​ ​ពោល​ពាក្យ​កុហក​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ពោល​ពាក្យ​កុហក​ ​បុគ្គល​អ្នកធ្វើ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​មិន​ធ្វើបាប​ ​ទុកជា​បុគ្គល​ណា​ ​ធ្វើ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​លើ​ផែនដី​នេះ​ ​ដោយ​គ្រឿងចក្រ​ ​មាន​ខ្នងកង់​ដ៏​មុត​ ​ដូចជា​កាំបិតកោរ​ ​ឲ្យ​មាន​គំនរ​សាច់​តែមួយ​ ​ឲ្យ​មាន​ពំនូក​សាច់​តែមួយ​ ​បាប​មានអំពើ​នោះ​ជាហេតុ​ ​តែង​មិន​មាន​ ​បាប​មិន​មក​ឲ្យផល​ឡើយ​ ​ទុកជា​បុគ្គល​ឆ្លង​ទៅ​ ​កាន់​ត្រើយ​ទន្លេ​គង្គា​ខាងត្បូង​ ​ហើយ​សំ​លាប់​សត្វ​ ​ឬ​ប្រើ​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​សំ​លាប់
ថយ | ទំព័រទី ១៨៤ | បន្ទាប់
ID: 636826598032376153
ទៅកាន់ទំព័រ៖